In een kort briefje van het bestuur is de bewoners meegedeeld dat nu officieel besloten is dat in september een begin zal worden gemaakt met de grondige renovatie van dit gebouw. Over de eerder toegezegde inspraak van de bewoners geen woord. Wat er precies gaat gebeuren stond ook niet in de brief. Je kunt de mensen niet zenuwachtiger krijgen. 'Ik hoop dat ik voor die tijd dood ben,' zei mevrouw Vergeer en ze meende het nog ook. 'Je moet oude planten niet meer verpotten,' zei meneer Apotheker wel vijf keer. Wat kan die man zeuren en klagen. Als ze hém gaan verpotten, dan graag met zijn kop in de aarde.
Eens komt het einde. Daar staan we liever niet bij stil, beste lezers en kijkers. Voor deze boom eindigde het leven tijdens een flinke stormbries. Terwijl anderen nog fier overeind staan. We weten niet wanneer het einde komt en dat is maar goed ook. Vaak is het leven onrechtvaardig, als jonge mensen overlijden. De ouderen hebben het echter niet gemakkelijk. Ik ben in een goede week verkocht geraakt aan Hendrik Groen. En ontzettend veel gelachen! Bij uitgeverij Meulenhoff verscheen zijn geheim dagboek over het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam Noord. Hendrik is 83 jaar en heeft een hartgrondige hekel aan het gemopper en gezeur van de bejaarden om hem heen. Hij omringt zich met geestverwanten en samen maken ze er met veel levenslust het beste van. Hendrik is een scherp observator en heeft veel milde spot. Hij maakt graag het leven van de directrice van het verzorgingshuis zuur. Nou ja, een beetje dan. Het boek is zeer de moeite waard om te lezen of cadeau te geven. Klik hier voor een recensie.
Boven mijn tekst staat cursief een fragment uit het dagboek van Hendrik gedateerd 7 december. Pogingen iets van het leven te maken. Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 1/4 jaar. Meulenhoff, ISBN 9789029089975
1 opmerking:
A bit sad to see a tree go down.
Een reactie posten