Mooi instituut

Gisteren stond ik bij boekhandel Livius in de rij om af te rekenen. Op de toonbank een stapeltje blauwe boeken. Je wacht. Dan sla je zo'n boek open... gedichten van de stadsdichter, Cees van Raak. Niet twijfelen, kopen dat boek. En beste lezers, het is mooi. Vandaag is het Boeken rond het Paleis en zal de nieuwe stadsdichter worden geinstalleerd: Esther Porcelijn. Wat is dat toch een mooi instituut, de stadsdichter. Die brengt poëzie dichter bij de mensen. En een vleugje poëzie kunnen we goed gebruiken. Onderstaand gedicht staat in de bundel Ramscheut van Cees van Raak.

Ode aan de glasvrouw

In vele stoffen van de aarde schuilt het glas.
Het wordt magisch Venetiaans tevoorschijn getoverd.
Daarna beproeft en bevoelt deze vrouw,
in haar ogen en vingers vloiet en groeit de vorm.
Tussendoor volop tijd voor het idee en de twijfels,
haar vuur smeulend, en dan kloppen de juiste
kleuren aan, een diepte, een horizon wellicht,
figuren, vlakken stollen in doorzichtig beleven.
Tenslotte of het past: een naam. Ze lacht.
Laat anderen komen. Haar glas is geboren,
haar werk.

Ramscheut, dichtbundel Cees van Raak
Brandon Pers, verkrijgbaar bij Livius