Tradities en avontuur

Mijn biologische klok maakt me wakker. Ik hoor de regen op het dak tikken. En denk: o ja, zondag. En draai me nog eens lekker om. Da’s klein geluk. Vanochtend blijft het regenen, vanmiddag is wat beter. Leesweer. Eigenlijk is het beter dat het morgen leesweer is. Want het is Boeken rond het Paleis. De vijftiende editie van deze boekenmarkt. John waant zich er vaak alsof hij ronddwaalt in de bibliotheek van een groot slot. Er hangt een serene rust, sterk onderscheid met de meimarkt. Iets over tienen stevenen we naar het Willemsplein, voor ons loopt een ouder echtpaar. De man draagt een lege rugzak, een duidelijk signaal wat hun doel is… We lopen Norbert tegen het lijf. Hij vertelt dat er tientallen Midden Brabantse leesclubs zijn, vanmiddag is de presentatie van een boekje over die clubs. Pleun Andriessen maakte een gedicht over haar eigen ienie-mini leesclub, het gedicht staat hieronder. Goed gedaan, kinderstadsdichter. Aan de kramen herkennen kopers de antiquaars. “Je staat ergens anders!”, zegt een dame. “Andere organisatie”, zegt de verkoper desgevraagd. Da’s goed, zeg ik, want dan gaan mensen op avontuur. “Ik hou juist van herkenning”, zegt de dame resoluut. “En van vaste plaatsen.” Nou, dan geen avontuur, denk ik. Enfin. Mensen kijken op het terras zit er niet in. Ik drink cappuccino bij Meesters. Tradities maak je immers zelf. Om de regenkou uit mijn lijf te weren, verzoen ik me met een verwarmende Calvados met het leven. Negen boeken in de tas, negen avonturen in het verschiet. De boekpresentatie moet ik aan mij voorbij laten gaan, want Willem II speelt thuis.

’s Avonds laat / Als ik niet slapen kan / Kijk ik in een boek

Ik kan nog geen letters lezen, / Mamma kan dat wel

 

Samen slaan we de blaadjes om / Zij leest voor,

 

Ik kijk plaatjes / Wij zijn leesmaatjes