24.2.14

Zuiver verstand


De herfstboom blozend in de brede / schaduw van zijn overvol verleden / zuigt zijn blaren leeg elk op hun eigen wijze / en elk schreeuw zich bont van het vergrijzen.
Ze mogen samen nog een slotkoor zingen / van door elkaar bewogen zonherinneringen / maar hun stemmen worden opgesomd / tot een gesis dat ieders taal verstomt.

Na een storm ritselen twee drie droge / verstaanbaar nu de andere zijn vervlogen. / Het schaduwloze licht maakt krassen met / het luwteloos bewegenloos skelet
maar toont nu het zo lang gezocht verband / tussen de helaas verdwenen feiten

als een mens met zijn geheugen kwijt en / stilstaand in een feilloos naakt verstand.

Afgelopen zaterdag is de dichter Leo Vroman overleden. Rust zacht. Dit gedicht werd gepubliceerd in Hollands Maandblad 87/3.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten