12.9.14

Uitgeschreven



De uitgewreven woorden leken
zo dwaas op
wit papier
Zijn hoofd in zijn nek
zijn ogen gesloten
Hij zag voor zich
duizenden woorden
die niet meer bestonden als hij
zijn hand verhief
Gezichten die verdampten
sluimerende gedachten
ieder een verhaal op zich
En hij zag toen slechts de lantaarnpalen
die uitgingen
bewegende schaduwen die stilhielden
fluisterend: wat is het leven?
toen het licht hen verliet

Sara Bidaoui

1 opmerking: