Alledaagse waanzin

Het Zuidelijk Toneel vroeg schrijvers om Tilburg te verkennen. Op zoek naar de ziel van de stad. Een prachtig idee. Dat resulteerde in negen korte toneelstukken. De plattegrond van de stad werd geplot op de plattegrond van de schouwburg. Met deze routekaart mochten bezoekers ook op zoek naar de ziel van de stad. En dan kom je achter het toneel, in spreekkamers, artiestenruimtes (foto) en de krochten van de schouwburg. De Ode aan de stilte van Anton Dautzenberg, die de zusters van Liefde bezocht, vond ik onbegrijpelijk. Dat stelde me gerust, kunst moet je niet altijd snappen. Kunst moet verontrusten. Zoals de karikatuur van de wethouder van Daan Windhorst. Ik ben bang dat veel mensen in de entourage van wethouders zich zo serieus nemen als de ervaren ambtenaar Trudy Dörr die we zagen.  Gijs Scholten van Aschat maakte een meesterlijke tekst; hier werd de ziel van Tilburg het best geraakt.  Hij speelt een spel met de alledaagse waanzin en de realiteit, prachtig op toneel gebracht door An Hackselmans en Guy Clemens. Ik genoot van Dick van den Toorn en Marc Marie Huijbregts; de glinsterende pretogen van Luna Strang. Nhung Dam ging op bezoek bij de politie ter voorbereiding op een uitgaansnacht; dat resulteerde in een monoloog met een verrassend toneelbeeld. Aan het eind van de avond hoorde ik de wethouder tegen een bezoeker zeggen: Mijn man is ook een goed toneelspeler. Waarvan acte. De realiteit is altijd absurder dan wat een schrijver kan bedenken.