Zo
is niets tilburgs mij vreemd, ik besef
poëtisch correct dat de stad een sprookje vol
lusten
en lasten, met donkere steegjes, met
malloten,
met meisjes, met verhalen, met kunsten,
met
bruggen te slaan met woorden die spelevaren.
Rather whimsical!
BeantwoordenVerwijderen