Wè heetie doar nen heekel aon

Er staan veel mooie herkenningspunten op de overzichtstekening van Tilburg in het nieuwe boek "Harrie den Haon van den Haajkaantsebaon". De flats in de Heikant, het Wilhelminakanaal, het draaiend huis, het witte Paleis Raadhuis dat ineens net zo groot is het zwarte stadhuis, de watertoren eind 19e eeuw een baken voor de stad, nu in Madurodam formaat naast een immens Westpoint. De spoorzone vormt het hart van de stad met het fameuze en bloedmooie vrijhangende dak van het station. We zien nog fabriekstorens en zowel de Pont als het textielmuseum, twee oude fabrieken in een nieuwe outfit. En warempel Marieke Coenen weet met haar pen precies het goede gevoel op te roepen bij de jaren zeventig Fontein van Joop Beljon en de betonnen abri's, zóó lelijk dat je er van bent gaan houden. De fontein op het Willemsplein krijgt met de pen van Marieke iets zacht liefelijks. 

Het boek is een uitgave van uitgeverij Zwijsen en stichting Tilburgse Taol, klik HIER voor een mooie liedimpressie. De Tilburgse schrijver Erik van Os laat de achtjarige Harrie wat chagrijnig zijn en mopperen. Iets dat veel Tilburgse Harries ook op latere leeftijd niet kwijtraken. Ik mis zelfs het zeiken op alles om niets, schreef Guus Meeuwis in Brabant. En ja, dat kan je terughoren in de wachtkamer van de dokter, aan de tap, op de markt, in de kantine. Dit boek is een mooi medicijn tegen het mauwen. En daarom een prima verjaardagcadeau of voor Sinterklaas. Het boek is te bestellen bij de stichting, maar net zo gemakkelijk op te halen bij boekhandel Verrijt in Berkel Enschot, waar bij de introductie deze foto is gemaakt. Mooi gedaan!