Mijn hoofd is gefrituurd. Van alle prikkels, van het
videobellen. Het zicht op de naburige straat en de vijver is minder aan het
worden, de statige oude kastanjeboom plooit langzaam zijn bladeren open. De
meikever heg twijfelt, er zijn dorre bruine bladeren die pas in mei
transformeren naar lentegroen, er zijn takjes die nu ontspruiten. De dragon
heeft de winter overleeft, de frivole sprietjes van de bieslook smeken om
zonlicht. Peterselie is slachtoffer, die komt niet terug. Het zijn de weken
waarin je lentegroen wilt kopen, maar weet dat het pas verstandig is dat te
doen na ijsheiligen. De natuur heeft zo zijn wetten waarin het wachten niet aan
logica ontbeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten