Vergankelijk

Het gedicht op de Paleisring onder de Katterug is zo goed als verdwenen. Vergankelijk. Misschien is dat zo bedoeld? 

De scheidende wethouder De Vries vraagt een bijdrage voor een neon dichtfragment in de Spoorzone.

Dat heeft niks te maken met de vergankelijke stadspoëzie aan de Paleisring. Snap ik. 

Maar in mijn hoofd komt het toch samen. Ik zou die letters weer terug willen. Van Nick J. Swarth en vormgegeven door Sander Neijnens. Nog voordat Antony de Kok schijnt.

 'Ik ging naar Tilburg om de ring te zien. Als dagen vlogen ze voorbij, de auto's & bussen. Het werd groen. Ik liep door, meerdere weken kwijt & toch geen spijt'. 'U gaapt. U kijkt. De tijd verstrijkt. Het is precies wat het lijkt: u bent gezwicht voor 't rode licht & wacht, verstoken van 'n tune, doodleuk op het groen'.