Een dag in het teken van een begrafenis

De burgerman gaat naar zijn bed

geregeld rond tien uren;

hij vindt zijn ontbijt klaargezet

geregeld rond acht uren.

Zo is het goed, zo moet het zijn: 

men kan maar eenmaal zalig zijn. 

De dichter, hij, gaat naar zijn bed

op ongeregelde uren;

hij wordt soms uit zijn huis gezet, 

tot schande voor de buren. 

Zo is het goed, zo moet het zijn:

hij kent de waarheid en den wijn. 

Maar iedereen ligt in zijn bed

eenmaal tot lijk versteven, 

wordt in een kelder bijgezet

of weer aan de aard teruggegeven. 

Zo is het goed, zo moet het zijn: 

er komt een einde aan alle pijn. 

Gedicht Optimistisch lied van Jan van Nijlen