Ik schrijf omdat ik wil schrijven
dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn
en zal ik schrijven -
met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
en met rode oren en rode wangen:
ik ben gelukkig.
Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig.
Toen ik de foto maakte, had ik het boek al zien liggen: Toon Tellegen, Gedichten 1977 - 1999.
Wat is het toch een heerlijke zaak, het Boekenschop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten