Het begint nu te sneeuwen in
tegengestelde richting,
dus naar boven, verheft zich
mijn ziel – o voorwereldlijk woord.
’t Is genoeg – aan het
leven, het lot van de mensen die dichten,
hoef je niet meer te denken,
ga zitten en rook ongestoord.
Zal ik doen, maar gehurkt
als een boef van de strafkampenorde,
want ik leef nog, bespaar me
je kletspraat en filosofie.
Maar wanneer ik postuum een
voortreffelijk dichter zal worden,
heb je hier vast een motto
voor boven de necrologie:
Alle sneeuw gaat voorbij. In
de lucht gaat een schittering open,
en daarna daalt die neer op
de bergtoppen van de Oeral.
Ik ben rakelings langs, maar
niet haaks op de hemel gelopen.
Aanvaard zonder snobisme
mijn zangen, met tranen en al.
Gedicht uit 1998 van Boris
Ryzji, hij pleegde op 26 jarige leeftijd in 2001 zelfmoord. Driekwart van de
ondervraagden aan het Moskouse Opleidingsinstituut voor Literatuur vulden
onlangs in een enquête zijn naam als favoriete dichter in. Uit: Afscheid in Rusland, Boris Ryzji, uitgeverij Hogland & van Klaveren. Warm aanbevolen. EAN 978 90 8967 0991
Very Russian indeed! Quite a striking poem, and such beautiful snow.
BeantwoordenVerwijderen