De kok op de achtergrond staat een knolserderij te schillen. Dat geeft mij een goed en vertrouwd gevoel. De keuken van restaurant de Houtloods aan de Burgemeester Brokxlaan 1041 is te karakteriseren als "eenvoud als kenmerk van het ware." Dit is een fantastische plek om bij goed weer lekker te lunchen tussen de bomen, op het terras tussen de kraanbaan. Binnen is het genieten van dit mooie gebouw, industrieel erfgoed.
KLIK HIER om vooraf lekker te snuffelen op de website van het restaurant. Dinsdag tot en met zondag open vanaf 11.00 uur.
Al deze quilts lijken wel gisteren te zijn gemaakt, zegt mijn Lief. Ze zijn volstrekt actueel. En toch komt deze quilt uit 1930. Deze deken maakt deel uit van de tentoonstelling Kleur in het kwadraat, die tot 4 oktober te zien is in museum De Pont. De dekens zijn gemaakt door Amish, die volgens de documentatie 'bekend staan om hun sobere, van de wereld afgezonderde leefwijze.'
Wie wel eens een koffie of biertje drinkt op terras in natuurgebied Moerenburg ként deze boom. Een beetje een angstaanjagende boom, knijp je ogen maar eens dicht en vóel de boom dichterbij komen met zijn grijpgrage armen. Het is een boom uit de Wwááah familie.
In de pop up store in de Emmapassage kunnen kinderen morgen, zaterdag, van 13.30 uur tot 16.30 uur een kunstwerk maken voor de liefste Vader. Onder begeleiding van ontwerper Ellen Vedder. Deelname vanaf 5 jaar, kosten vijf euro, maar dan heb je in pakweg 20 minuten ook een fantastisch kunstwerk.
Rust zacht taalvirtuoos drs. P. die alles kon met letters om ons te plezieren
Andijvie, inspirerend is ze niet
Geen rijmwoord heeft men ooit op haar ontdekt
Ook heeft ze zelfs door fraai gekleurde ruiten
Een vies en uiterst burgerlijk aspect
Wij mogen er de ogen niet voor sluiten
Dat zij het lichaam wel tot voeding strekt
Maar dat is dan ook alles wat ze biedt
Andijvie is voor mij geen lustobject
Misschien doet dit betoog u wat verdriet
Maar ja, ook deze vogel is gebekt
En als zij zijn opinie vrij mag fluiten
Dan leidt dat wel eens tot een schokeffect
Ik mag nochtans de waarheidsdrang niet stuiten
U hoort dus nu het koele intellect
In plaats van een romantisch twiet, twiet, twiet
Andijvie is voor mij geen lustobject
Ze heeft de kleur van stoffig malachiet
Is slijmerig en week en langgerekt
Ik moet me scherp en realistisch uiten
Gezien de weerzin die ze bij me wekt
Toch kunnen vele mensen er niet buiten
Jawel, ik heb dit feit met zorg gecheckt
Wat mij betreft, ik zeg het expliciet
Andijvie is voor mij geen lustobject
Het spijt me dat zo'n pessimistisch lied
Vanavond aan m'n keelgat moest ontspruiten
Hoe droevig kan het lot zijn dat men trekt
Andijvie is voor mij geen lustobject
Cha cha cha
"Officieel heeft het affiche zijn langste tijd gehad. De almacht van het digitale
lijkt het te overvleugelen. Hoe kan het affiche nog zichtbaar zijn in
een omgeving die gevuld wordt met grote lichtende boodschappen en in een
tijd waarin de digitale verbinding een groot deel van de aandacht van
de voorbijganger opeist? Het affiche is achterhaald, maar opvallend
genoeg weet het zich toch te handhaven. Blijkbaar vervult het nog steeds
een noodzaak. Natuurlijk is het goedkoop, maar economische motieven
zijn niet voldoende om de blijvende aanwezigheid ervan in het
straatbeeld te verklaren. Iets in de wijze waarop het tot ons spreekt,
wat het verkondigt en wie het vertegenwoordigt blijkt onmisbaar in ons
publiek domein."
Dit affiche hangt bij een boekenliefhebber. Voor een expositie van het Scription, uit 2003! Wie nog eens weemoedig naar een deel van de collectie van het Scription wil kijken, bezoek Stichting Onterfd Goed in Den Bosch. Aanrader.
Het meisje op de eerste fiets heeft een geluksgevoel dat later maar moeilijk geëvenaard zal worden. Geslaagd! Met een vlag van haar school om de schouders. De wijde wereld tegemoet. Verwachtingsvol. Kwetsbaar misschien nog. Met ouders die loslaten. Vol vertrouwen.
Wat zou eigenlijk de relatie zijn tussen het weer en hoe gelukkig we ons voelen? Na regen komt altijd zonneschijn. Westpoint koestert zich hier in het ochtendzonnetje. Bij herfstachtig weer voelen we ons eerder wat gedeprimeerd. Scandinaviërs zeggen dat er geen slecht weer bestaat, alleen dat we ons soms slecht op het weer kleden. Leuke gedachte! Hoewel het voor sommige mensen uitmaakt of de zon al dan niet schijnt,
is het voor de meesten van ons niet bepalend voor het humeur. Hóe gelukkig je bent als je dat vergelijkt met mensen in vergelijkbare omstandigheden, is te zien in de Gelukswijzer.
Met de Geluksvergelijker kun je vergelijken
hoe gelukkig jij bent ten opzichte van andere deelnemers die in dezelfde
situatie verkeren als jij, d.w.z. mensen van ongeveer dezelfde
leeftijd, geslacht, opleiding, inkomen en huwelijkse staat. Het
gemiddelde geeft aan wat kennelijk haalbaar is in je situatie.
Je kunt ook vergelijken met alle deelnemers aan de Gelukswijzer, of met
deelnemers die in een iets andere situatie verkeren zoals jij,
bijvoorbeeld met deelnemers die meer verdienen of minder werken. Het
verschil geeft een indicatie voor hoe een verandering voor jou zou
kunnen uitpakken.
Wie meer weet van literatuur, kunst, muziek, architectuur, die geniet meer. Ik vind het leuk om in en buiten de stad Bedauxs ter herkennen. Dat is niet zo moeilijk als het lijkt. De ster op de deur, de strakke balkonnen met bolletjes erop... ja, dit is architect Jos. Bedaux, onmiskenbaar.
Ludovicus Adrianus Bleijs werd geboren te Tilburg
op 17 oktober 1906. Op 7 september 1925 trad hij in het
Redemptoristenklooster te 'sHertogenbosch. Hij werd in 1931 tot priester gewijd te Wittem. Van 1932 tot 1938 was hij
lector aan het St. Alfonsus Seminarie te Nijmegen, van 1939 tot
1944 kapelaan aan de Kapel in 't Zand en hoofdaalmoezenier van de
Binnenlandse Strijdkrachten en verbonden aan de Staf van prins
Bernhard te Londen in 1944. Onder de schuilnaam Lodewijk heeft hij
veel samengewerkt met ds. F. Slomp (Frits de Zwerver) en gaf hij
veel hulp aan onderduikers. Kort na de bevrijding kwam
hij op 17 augustus 1945 door een auto-ongeluk bij Gorinchem om het
leven. Op 21 augustus 1945 werd hij vanuit de Munsterkerk in het
zwaar gehavende Roermond ten grave gedragen in tegenwoordigheid van
prins Bernhard, de bisschoppen van Roermond en 's-Hertogenbosch en
zeer veel vertegenwoordigers van de illegaliteit. Een compagnie
Stoottroepers bewees de laatste militaire eer. De enige die aan
zijn graf sprak was zijn vriend prins Bernhard. In 1948 werden hem
postuum het kruis van verzet en het kruis van verdiensten toegekend
voor zijn ondergrondse activiteiten tegen de Duitse
bezetters.
'k Zie oe daor zo geere ligge
Tilburg, waor 'k geboore ben
Mee oew kerken, oew febrieke
Waor ik iedere lijn van ken.
'k Zie zo gèeren al die toorens
Mee d'r kruisen fier in top
't blauw deurboore naost de schaawe
Mee d'r pluimen om d'ren kop.
Want de toorens van oew kerken
En oew schaawe zinge schôôn
Zinge men van bidden, werke
Lieve liekes zonder tôôn.
Deurom zie 'k oe daor zo gèere
Tilburg, waor 'k geboore ben
Mee oew kerken, oew febrieke
Waor ik iedere lijn van ken.
Tilburg dè ge zô meut blève
Tilburg waor 'k geboore ben
'k zal dan zinge hil m’n leve
Liekes die ik van oe ken.
'k Heb van jouw veul schône dinge
Hil m'n hart aon oe verpaand
'k Zal van jou dus blève zinge
Tilburg Schôônste stad van ’t laand
'k Zal van jou dus blève zinge
Tilburg Schôônste stad van ’t laand.