Wat helpt nou het beste: belonen of straffen?

Klik op de foto om te vergroten.

Gotenpark

Wijsheden

Een Tilburger die missionair onze aandacht vraagt via beschilderde sigaren- en bonbondoosjes. Je zou in deze Coronatijd kunnen denken dat onze economische systemen aan vernieuwing toe zijn. Er zijn zieners die al een jaar geleden zagen dat de wereld uit elkaar valt. Ik startte het filmpje van David Icke op youtube, die zegt in de eerste minuut al dat we ellende krijgen. Zijn filmpje duurt 1 uur en 40 minuten en toen zakte eerlijk gezegd de moed mij in de schoenen. En stopte met kijken, sorry.

weer eens graag | te lachen

 

In veertien boeken verstenen
even beneden mijn naam
ook mijn woorden - wijs mij degenen
die nu iemand op doen staan,
de gordijnen traag openen, het raam,
om eindelijk! weer eens graag
te lachen, naar buiten te gaan?
desnoods met de kop omlaag.

Gedicht Leo Vroman 

De druivenstokken lopen uit, nu we niet naar het buitenland kunnen, is het wel heel aanlokkelijk om enkele lekkere wijnen te gaan halen bij Maison du Vin en daar, aan de Orionstraat, jezelf even in een klein Frans dorpje te wanen. Fijne Koningsdag. Die vandaag vanwege het coronavirus tot Woningsdag is omgedoopt. Blijf thuis!

Beperkingen. Blijf veilig thuis.

Gisteren was ik geroerd toen ik twee meisjes onbezorgd handstanden zag maken in een park. Als je dat ziet denk je even niet aan beperkingen. 

Ze overvallen me. Tranen in mijn ogen. Ik heb net een vraaggesprek beluisterd met veteraan captain Tom Moore. En zit nu te kijken en luisteren naar You never walk alone, door Michael Ball, de oude kapitein en het koor van de National Health Service. Het últieme lied van hoop. De breekbare stem van de kapitein die zegt: “At the end of a storm, there's a golden sky, and the sweet silver song of a lark”. Dan schiet ik vol.

Rooi Pannen vormgeving

Ontluikend groen in het buitengebied

Mijn hoofd is gefrituurd. Van alle prikkels, van het videobellen. Het zicht op de naburige straat en de vijver is minder aan het worden, de statige oude kastanjeboom plooit langzaam zijn bladeren open. De meikever heg twijfelt, er zijn dorre bruine bladeren die pas in mei transformeren naar lentegroen, er zijn takjes die nu ontspruiten. De dragon heeft de winter overleeft, de frivole sprietjes van de bieslook smeken om zonlicht. Peterselie is slachtoffer, die komt niet terug. Het zijn de weken waarin je lentegroen wilt kopen, maar weet dat het pas verstandig is dat te doen na ijsheiligen. De natuur heeft zo zijn wetten waarin het wachten niet aan logica ontbeert.

Als dat zou kunnen... een telefoontje en crisis opgelost

Schaapsgoorpad

Overbodige mededeling

Contrast tussen titel en boodschap

Regge

En of we op elkaar letten!

Het voelt voyeuristisch om te lezen wat mijn stadgenoten opschrijven in het intentieboek in de Hasseltse Kapel en de Kapel van Peerke Donders. Toch doe ik het al jaren. Ik stap regelmatig ontroerd naar buiten. Als iemand heeft gevraagd of Willem II (opgericht in 1896) toch alsjeblieft mag winnen. Als iemand heeft gevraagd om een vriendje voor het kleinkind dat eenzaam is in de klas. Als iemand vraagt om compassie van de belastingdienst want de problemen zijn zo groot. En nu bij tal van intenties die vragen om kracht voor iedereen die werkt in de zorg. De kapellen verbinden. We kunnen niks doen aan dat rottige virus, alleen op elkaar letten. Of toch... mijn wekelijkse routine om een noveenkaars op te steken, zolang de coronacrisis duurt, is een teken van verbondenheid en vóelt als een daad van verzet. 

Terug wandelend uit de Pater Donderstraat wordt iedereen overvallen door gestaag vallende regendruppels. Een vrouw maakt aanstalten om gehaast de weg naar het Wagnerplein over te steken. Een kleine rode auto mindert vaart, het raam wordt open gedraaid en ik hoor: "José, José." De vrouw ziet de kennis, die vervolgt: "Ik heb een warme appelbol bij je voor de deur gezet." En of we op elkaar letten!