Bogen

De musicus Max Tak ging begin vorige eeuw in New York wonen, maar bleef in zijn hart verknocht aan ons land. Hij schreef daarover een weemoedig lied: Wij weten heel veel te verhalen / En kunnen bonte beelden malen / Van Wenen, London of Parijs / Maar gaan we rustig vergelijken / En alles nuchter eens bekijken / En zijn we niet door alle schijn verblind / Dan komen we tot de conclusie / Wij zoeken ver naar een illusie / Terwijl je ’t toch zo dikwijls vind / Onder de bomen van het plein / daar kan je zo gelukkig zijn. Het meest karakteristieke aan het Burgemeester van de Mortelplein zijn de bogen vóór de winkels. Als klein kind wandelde ik daar met mijn opa. Voor een dubbeltje mocht ik snoep trekken uit de snoepautomaat, die daar hing. Ik parafraseer de tekst van dat lied wel eens als Onder de bogen van het plein. Er fietst een meisje langs. Mobiele telefoon aan het oor. “Ik ook van jou”, zegt ze met een brede lach. Ze fietst naar het centrum langs het plein. Met de statuur, de houding, van een godin. Strookjes geel in het groene gras. Verderop markeren paarse stroken het gazon. Bloembedden met krokus en narcis. Er hangt geluk in de lucht