Achteraf weet de Canadese popjournalist Eric Siblin niet meer precies waarom hij op die bewuste avond in de herfst van 2000 een klassiek concert bezocht, zo vertelt hij in het Brusselse Café Belga, in het voormalig radiogebouw van de Belgische omroep. “Ik had die avond niets te doen – en dat de concertzaal niet ver van mijn hotel was zal ook wel geholpen hebben. Maar ik denk ook dat ik op zoek was naar een muzikale verandering in mijn leven.” Hij sloeg op zijn hotelkamer de krant open, deed in de wilde weg een keuze en hoorde voor het eerst van zijn leven drie van de zes cellosuites van Bach. De muziek sloeg bij Siblin in als een bom. De cello bleek een bijna oceanische reikwijdte en een onvermoede dramatiek in zich te bergen. “Ik hoorde er stukken rock and roll in, 18e eeuwse aristocratische hofmuziek, geestelijke klaagzang en voetstampende boeren-fiedelmuziek”, zo herinnert hij zich nu. Nog diezelfde avond besloot hij over Bachs cellosuites een boek te schrijven.
Ger Groot interviewt Eric Siblin, “Vele wegen leiden naar Bach”, NRC Handelsblad Boeken / De cellosuites. J.S. Bach, Pablo Casals en de speurtocht naar een meesterwerk. Uitgeverij De Bezige Bij, ISBN 9789023458043
Bij Adagio Muziek in de Telefoonstraat zijn de cellosuites verkrijgbaar:Pablo Casals, ‘The complete published EMI Recordings 1926 – 1955’ / Op de foto 'onze' Bach flat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten