Waar supporters zich manifesteren. Binnen en buiten het stadion. Supporters zijn er in soorten en maten. Stille genieters en harde schreeuwers. Supporters die geen druppel drinken en supporters die voor, tijdens en na de wedstrijd zich een stuk in de kraag drinken. En er zijn ook stickerliefhebbers. Die de liefde voor de club óveral neerplakken. Dit verkeersbord bij het stadion is daarvan een voorbeeld. Voor de club en onze stad.
"Ga aan het werk in plaats van die onzin. Achteraf is alles uit te leggen. Weg met die waanzin. Alles zo laten."
Ik moet altijd zo huilen
om alles wat ik weet.
En altijd weer zo drinken,
voordat ik het vergeet.
Uit: Veel werk, Jan Boerstoel
De pilaren in de LocHal zijn prachtig. TilburgDailyPhoto laat
fragmenten van pilaren zien. En koppelt die aan poëzie.
Tilburg en kunst, dat matcht. Bij Fontys Academy of Arts zijn vijftien kunstopleidingen onder één dak: van dans tot muziek, van circus tot design, van theater tot architectuur
of kunsteducatie. Ruimte voor ieder talent.Vanaf woensdag is op het Stadsbalkon (Lochal) werk te zien van eindexamen kunstenaars. Echt een expositie om je op te verheugen.
De expositie heet LABYR-/NT. Te zien tot 12 januari. Ik vraag speciaal aandacht voor het werk van Anouk Blauw, hier te zien bij het inrichten. Haar bijdrage 'De spiegel van imperfectie' bestaat uit gezichten en gezichtsfragmenten in keramiek. Haar boodschap is sympathiek: imperfectie is perfectie.
De tekstdichter Jan Boerstoel maakte prachtige kroegverzen. Zoals deze.
ENFIN
Zo is het leven
nou eenmaal, weet je,
en drinken helpt niet,
maar soms een beetje.
Dit biertje tref je niet aan in de kroeg. Thrive maakt reclame als 'gezondste bier van de wereld'. Vitamines in plaats van een kater. Ik zag deze reclame bij Bike 'n Coffee, waar je het bier waarschijnlijk ook kunt proeven.
Kruispunt met Broekhovenseweg. De Groenstraat is in de 15e eeuw al enkele keren genoemd. Op een kaart van Tilburg uit 1760 heeft de straat nog geen naam. In 1900 is de naam Groenstraat vastgesteld door de gemeenteraad.
Er zijn van die dingen die niemand graag doet.
Je rijbewijs of paspoort verlengen. En je hebt van die dingen die mannen niet graag doen. Boodschappen doen, kleding kopen en ja, ik denk ook: de kapper. Nou heb ik daar geluk mee. Gepensioneerde kapper Jos is een echte levensgenieter en ja, daar kan je uuuuren over praten. Nu ben ik al weer een tijd klant bij kapper Schuurkes aan de Korvelseweg. Toen ik daar vrijdag binnenstapte - zonder afspraak - had ik me ingesteld op een wachttijd. Maar ik was snel aan de beurt. Wat ik bij de kapper en zijn zoon erg waardeer: ze praten niet met meel in de mond. Veel middenstanders zijn huiverig om een mening te geven, want: "dan komt de klant niet terug." Zoniet bij Schuurkes. Ik had net gelezen over de ouderwetse pastoor (de man van het klokkenluiden aan de Ringbaan) die nu ging demonstreren bij een abortuskliniek. "Het moet niet gekker worden", zei ik.
En vervolgens hebben we aan één stuk door gepraat. Over een leerstellige of een uitnodigende kerk, over de rol van het geloof in dagelijks leven, over het Joodse geloof en de gewoonten, over hoofddoeken ("de zusters droegen vroeger allemaal een hoofdkap, toch?"), over discriminatie simpelweg op je naam als je Mohammed heet, over politieagenten met een hoofddoekje (nu verboden, maar we vinden beiden dat het zou moeten kunnen), over een Nederlander (derde generatie Marokkaan) die geen huis wil kopen (want rente betalen is verboden door het geloof), maar die er op naam niet tussenkomt als hij een vrije woning huurhuis wil huren, over de vraag of je je moet aanpassen aan waar je woont of anders vaststellen dat het niet jouw land is, over dat gelovige mensen gelukkiger zijn (niet omdat ze geloven, maar omdat ze deel uitmaken van een gemeenschap. Enfin, ik stap vaak uit de kappersstoel met het idee dat er oplossingen zijn. "Heb je mijn tekst op de voorruit al gezien?"
Et maokt ons nie èùt
waor ge vandaon komt.
Et maokt ons nie èùt
wie ge bent.
Et gaot erom
hoe dègge zêêt!
"Vannacht breken we los."
En toen iedereen sliep
begonnen ze te lopen en ze liepen
tot ze niet meer konden
stamvast waar ze stonden
en uit hun poten groeiden loten
hoger dan de iepen
schoten wortels dieper
dan de oudste eik
toen juichten alle tafels: "Kijk,
we zijn weer bos!"
Gedicht Kate Schlingemann
Uit het tijdschrift Dichter, nummer 34, gedichten voor kinderen van 6 tot 106
Uitgave van Plint, thema "Aan tafel" - aanrader om dit tijdschrift aan te schaffen.
De tafels zijn gefotografeerd op de hout afdeling van Yonder.
Wat is een stad zonder verbeelding?
Air Tilburg.
Een eigen vliegtuigmaatschappij.
Verbeeldingskracht.
De geschiedenis van het bedrijf is daarin gevisualiseerd. N.V. Metaaldraadgloeilampenfabriek “VOLT” is in 1909 opgericht. Philips
nam het bedrijf over. Bij Volt werden onder meer onderdelen voor radiotoestellen en televisies gemaakt.Het reliëf bestaat uit een plus en een min teken met een vonk ertussen. Op deze foto is de min te zien.
(A) Zijn vingers tintelden toen hij voorzichtig de Digid code intoetste op de laptop.
(B) Hulk-achtig krachtig voelde hij zich, morgen is hij veilig in Parijs; de sokken nog inpakken.
(C) "Ik voel me bekeken", dacht de bovenbuurman, "het voelt niet goed om hier nu te zijn."
(D) Zo'n Steinway vleugel, mooi hoor, maar het past niet in deze flat.
