Gebrek aan intellectuele standing
leidt zelden tot een happy ending.
Detail uit Bonny Ballads, Laren, Andries Blitz 1959
De pilaren in de LocHal zijn prachtig. TilburgDailyPhoto laat fragmenten van pilaren zien. En koppelt die aan poëzie.
Roze ouderen.
Tot en met 31 januari 2025 is de indrukwekkende buitenexpositie OUDROZE
te zien voor het NS station. Laat je inspireren door de 29
portretten en levensverhalen van roze ouderen die de basis legden voor
de vrijheid van nu.
Wanneer je toch de hedera wilt verwijderen van een boom, let er dan goed op dat je de boom zo weinig mogelijk schade toebrengt. Voordat je het weet heb je de boom schade toegebracht, bijvoorbeeld door de dikke klimopscheuten met een kettingzaag door te zagen. Het kost heel wat tijd voordat de boom die wonden weer heeft overgroeid. Dit kost de boom extra energie. Helaas wordt er bij het verwijderen van klimop vaker wel dan niet schade toegebracht aan de boom. Daarom is het extra belangrijk om hier een erkend boomverzorger voor te vragen."
Mistig weer. Een wat lugubere foto. In ons hoofd maken we bij dit soort foto's de associatie met oorlog. Sloop van de flats bij het Koningsplein.
Eigenlijk is het wel een fijne gedachte dat een stad zichzelf ook weer opnieuw kan uitvinden. Dat gemaakte keuzes uit het verleden uitgewist kunnen worden.
Karin Bruers ontvoerde met een van haar zussen haar moeder van een gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Het boek gaat over de gevolgen van de ziekte dementie. Als patiënten niet meer thuis kunnen wonen. Bruers leest vlot weg. Glimlachen. En grimlachen. Het boek is een aanrader.
'Wie oud wil worden moet jong beginnen,' had ze haar hele leven gepredikt. We aten na de hongerzomer zoutloos, elke dag drie verschillende groentes, alleen gegrilld vlees, emmers fruit, geen alcohol, geen medicijnen, op tijd naar bed, alles op de fiets en elke dag een stevige wandeling met de hond. We waren in de straat de laatste met een kleuren-tv, maar de eersten met een sapcentrifuge.
Het had gewerkt. Ze was bijna vijfentachtig, liep nog trappen als het moest, had altijd een mooie huid gehad, goed haar, een alerte blik, grote ogen. Met dementie had ze geen rekening gehouden. Alles was gericht op een sterk hart, gezuiverde nieren, sterke botten en de hoop het geluk te hebben geen hersenbloeding te krijgen. Maar op geen enkel potje knoflookpillen of pakje ginsengthee stond: 'Houd de hersenen lekker sponzig.'
Lebowski publishers 9789048826865
De expositie Shape in het Textielmuseum toont mode en beeldende kunst die reflecteert op hedendaagse opvattingen over het lichaam, schoonheidsidealen en identiteit. Tot en met 30 maart te zien. Wie de zaal binnenloopt met dit kledingstuk móét ernaar kijken. Het is prachtig uitgelicht.
De Belgische modeontwerper Tom van der Borght won hiermee in 2020 de hoofdprijs van het Hyères modefestival. Er is van alles verwerkt, van restmaterialen tot Swarovski kristallen. De moeite waard om dit weekend te gaan bekijken.
Rob van Spaendonck was directeur van de wollenstoffenfabiek N.V. André van Spaendonck & Zonen. Hij beraamde met Wim Berkelmans, Harry Verbunt, Joop de Jong, Barend Busnac en Albert Meinster, een aanslag op N.S.B.-agent Piet Gerrits. Deze aanslag mislukte en op het laatste moment werden zij gearresteerd.
Ze stierven voor het vuurpeleton op 26 mei 1944 in de Loonse en Drunense Duinen.Voor de veertien slachtoffers van deze executie is in 2005 op initiatief van de Joannes Antonius van Spaendonck Stichting een gedenkteken opgericht aan de Oude Bosschebaan in Udenhout.
Ik kan ook niet zeggen dat ik ongelukkiger was dan nu. Dat geldt geloof ik een beetje voor ons allemaal. De welvaart heeft ons lui gemaakt. Foefjes en trucjes vergemakkelijken ons het leven. Toch schijnt het er op vele punten moeilijker door te worden. Sobere mensen kom je nog maar zelden tegen. Maar áls je ze tegenkomt ontmoet je een kracht die te maken heeft met een steeds schaarser wordende eenvoud.
Een eenvoud die op haar beurt weer te maken heeft met evenwicht - en misschien wel met menselijk geluk.
Uit: Toon Hermans, Alles is heimwee
Als je op Transporting around the world klikt (het vignet in de rechterbalk van de blog), kom je bij de internationale blog waar alle dagelijkse foto's staan van bloggers wereldwijd. Iedere eerste van de maand is themadag. Ik doe daar niet altijd aan mee, maar de Foto van het Jaar is een leuk thema. Die foto maakte ik bij het promotiefeest van Willem II op de Heuvel. Een hele familie vierde daar mee. Opa en oma, vader, moeder, ooms en ook deze kleine peuter.
Bob Crowe modereert die internationale blog - waarschijnlijk aan de andere kant van de wereld. Want mijn foto's lopen qua datum een dag achter. Dus deze 2e januari staat daar als 1 januari (glimlach).
Hoe maak je de balans op van 2024? Een héél korte reflectie, om even over na te denken.
Wie a zegt, hoeft geen b te zeggen. Hij kan ook toegeven dat a fout was.
Gedachte van Bertold Brecht
De Letse Gints Zilbalodis maakte een animatiefilm met alleen dieren, een film waarin je geregeld schrikt van wat er gebeurt. Om dan weer met vertrouwen verder te kijken. Uitgeroepen tot de beste Europese animatiefilm. Een aanrader. Flow draait in Pathé en Cinecitta.
Gisteren was ik nog twintig
Ik streelde de tijd en speelde met het leven
Zoals men met liefde speelt
En ik leefde door de nacht
Zonder mijn dagen te tellen die vervlogen in de tijd
Ik maakte zoveel plannen die nooit werden uitgevoerd
Ik stichtte zoveel hoop die verdween
Liefhebbers van Charles Aznavour willen natuurlijk naar de film. Gezien in de mooiste bioscoop van Nederland, Cinecitta. Groot artiest, maar wat een getroebleerd leven. Hij was workaholic en dat doet een mens geen goed.
In 1973 was Charles Aznavour in Tilburg. Klik hier.
We weten niet veel van de hemel. Er zijn veel veronderstellingen. Dat de stoeltjes er van goud zijn. Dat de zon altijd schijnt en er geen onenigheid meer is. Pieta voelt zich er heus wel thuis. Er zijn wolken waar je je op terug kan trekken, als je daar even behoefte aan hebt. Het is immers wel een omgeving met veel prikkels. De familie is enorm groot. Opa, oma, pa en ma, ooms, tantes, neven en nichten. Heel vaak is het feest, je ziet of iemand jarig is doordat de jarige Job een lichtgevende slinger draagt. De temperatuur is altijd aangenaam, daarboven lijkt het klimaat nog het meest op de fijne nazomer temperaturen van september. An Indian Summer.
Dat steekt Pieta wel een beetje. De afwisseling in de 4 seizoenen die ontbreekt. De vreugde van de lentebloesem. Het niks-hoeft-alles-mag gevoel van de zomer. Toegegeven: aan het eind van het jaar voelt ze heimwee. Heimwee naar de Koningswaai. Het is een groot misverstand dat iedereen in de hemel voortdurend gelukkig is. Dat is niet waar. Als ze een beetje de pest in heeft, als ze eens chagrijnig is, helpt haar beschermengel. "Ge kunt nie aaltij in de kèèkert staon, Pieta. Dè witte toch?" Als kasteleinsvrouw miste ze die warmte van december. De vaste klanten. De saamhorigheid. Sjaak met zijn ouwe klaare. Henk die een vieux-ke kwam halen. Nou is het in de hemel goed toeven. Ook als je niet lekker in je vel zit. Dat mag vier dagen duren. Daarna overlegt de beschermengel met Onze Lieve Heer. En komt er altijd een oplossing. Zo is er de dertig minuten terug optie. Alléén in december mag je dertig minuten terug naar beneden. Je loopt daar twintig minuten onzichtbaar rond. Er zijn mensen die het 'voelen' als in hun omgeving zulke onzichtbare hemelgangers zich manifesteren. De laatste tien minuten ben je zichtbaar.
Waar supporters zich manifesteren. Binnen en buiten het stadion. Supporters zijn er in soorten en maten. Stille genieters en harde schreeuwers. Supporters die geen druppel drinken en supporters die voor, tijdens en na de wedstrijd zich een stuk in de kraag drinken. En er zijn ook stickerliefhebbers. Die de liefde voor de club óveral neerplakken. Dit verkeersbord bij het stadion is daarvan een voorbeeld. Voor de club en onze stad.
"Ga aan het werk in plaats van die onzin. Achteraf is alles uit te leggen. Weg met die waanzin. Alles zo laten."
