In het onderwijsgebied Stappegoor is de Health Club el Futuro geopend. Ik vind het een fraaie naam, vooral door de stille associatie dat sport goed is voor een gezonder leven. Filmsterren sieren de voorkant van het gebouw: Charles Chaplin, Marilyn Monroe, James Dean en Greta Garbot. 
Zangeres Shura Lipovsky trad vanmiddag op in de synagoge. Het was één van de optredens van het Tilburgs Jiddisch Festival. Ik was niet eerder in de synagoge, die van binnen sober en functioneel is. Een mooi hemelsblauw plafond en een glas-in-lood-rozet. We genoten van het optreden, Shura Lipovsky is óók een verhalenverteller en weet de toehoorders steeds te boeien. Zij maakt deel uit van Musicians without Borders. “In de Jiddische cultuur is het belangrijk vrolijk te zijn. Ben je het niet, huil dan uit, en word weer vrolijk”, zei de zangeres. En: “Wie in tijden van terreur blijft dichten, dát zijn mijn helden.” Lipovsky woont een deel van het jaar in Parijs, waar ze leiding geeft aan een Jiddisch koor aan het Maison de la Culture Yiddisch/Bibliotheque Medem. Begeleider aan piano: Jacques Verheijen.
Willem II verliest vanavond van koploper FC Twente, dat soepel combineerde en meer individuele kwaliteit telt. Mijn keel doet een beetje zeer na de wedstrijd. Vanmiddag was ik bij de crematie van de vader van collega Ron, beiden fervente Willem II fans. Zijn hele familie is doordesemd van het rood-wit-blauwe virus. Ontroerend om te zien hoe de kleinzoon afscheid neemt van zijn opa: Tilburg till I die! Op de foto het glasmozaiek Tilburg Noord United van 7 bij 3 meter dat te zien is op de kruising Stokhasseltlaan en Vlashoflaan. 
De aanleg van het spoor Tilburg-Breda in 1863 deelt de stad in tweeën. Vanaf dat moment is in het spraakgebruik de term ‘deeze of oan ginne kaant’ gebruikelijk: woon je boven of onder het spoor. Het station is ontworpen door Koenraad van der Gaast. De overkapping is gemaakt van twaalf luifels die ieder 21 bij 21 meter groot zijn: een zwevend dak. We zijn er trots op: het is typisch Tilburgs. 
Platen, CD en DVD winkels verdwijnen uit het straatbeeld. Internet neemt de rol over. En dat is toch jammer. Want dan komt deze conversatie niet meer voor. “Ik zoek de nieuwe CD van sopraan Johanette Zomer met arias van Handel?” Waarna ik netjes op mijn vingers wordt getikt als ik zeg: “Inderdaad, met die klarinettist.” Verbaasde ogen. “Mijnheer, Bart Schneemann is een hoboist.” Bij muziekhandel Adagio is de Telefoonstraat kan de liefhebber lekker snuffelen. En die moet ook zeker de prachtige winkelvloer bekijken!
In de stadswinkel van het gemeentehuis sta ik te wachten. Dat duurt lang, maar het voelt kort. Je moet steeds kijken of jouw volgnummer aan de beurt is. Vóór dat volgnummer staan weer letters, zoals S, B en C. Da’s wel slim, want als ik me realiseer dat er meer dan twintig mensen voor mij zijn, geeft me dat een onrustig gevoel. Nu besef ik dat onvoldoende. Terloops kijk ik naar de tekst op het raam. Wat een wirwar van letters. Thuis zie ik op de foto ineens betekenis in de letters. Het zijn allemaal voornamen: Luuk, Monique en Britt. Leuk en toepasselijk: een verwijzing naar Burgerzaken. Giny Vos is de maker. Die heeft onze taal goed begrepen, want de titel is: sjoert doar. 
Dit is het metronet van Tilburg. Stukken goedkoper aangelegd dan de Noord-Zuid verbinding in Amsterdam. Het metronet geeft een verbinding weer tussen drie stadskantoren. Voor deze plattegrond ligt een luchtrooster. Het is vooral mooi om daar ’s avonds of juist héél vroeg eens op te gaan staan. Dan voel je een lichte trilling en je hóórt aankomende en vertrekkende metrotreinen. Proberen. Gewoon doen! 
In deze stad herinneren veel benamingen aan de vorst die er graag kwam én het in Tilburg naar de zin had: Willem II. In de Noordstraat is de winkel Zijne Koninklijke Hoogheid gevestigd, met kleding van jonge ontwerpers. 
Straatmeubilair wordt onderschat. Nét even meer aandacht geven aan zitbanken, afvalbakken, busstations en dergelijke loont enorm. Het maakt een stad visueel fraaier en leefbaarder. Deze stoelen staan op het burgemeester van de Mortelplein in de wijk Zorgvlied. 
De kloostertuin van de zusters van Visitatie was besloten en stil. De Muzentuin naast de kunstopleidingen is nu bedoeld om een levendige ontmoetingsplaats te zijn. Met het kunstwerk Dansende Schildpadden is deze metamorfose van de tuin verbeeld. Kunstenaar is Niko de Wit. Vooral ’s zomers komen er veel studenten van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten; in deze tijd is de sfeer van de vroegere kloostertuin goed te proeven.
Thank God, It's Friday! Deze week heb ik flink wat uren in de file gestaan. Dan sluipt de moeheid erin en is het fijn om het begin van het weekend ontspannen te vieren. Met een spelletje poolen. In dit geval in het poolcentrum 4 friends. 
De bladeren zijn nu langzaam maar zeker van de bomen. Nog een najaarsstorm en het is echt kaal. Deze straat met majestueuze bomen is de professor Gimbrerelaan. Zowel het ROC Tilburg als de Hogeschool voor Journalistiek zijn hier gevestigd. Dit is dus de geboorteplaats van de topjournalisten van morgen. Wie wel eens zelf in de publiciteit komt (of met zijn organisatie) weet dat er geregeld iets 'rammelt' aan de berichtgeving. Heel sympathiek is dat de laatstejaars studenten een project uitvoeren waarin ze de feiten in de media checken. Zó geef je een goede kwaliteitsimpuls aan de journalistiek van morgen!
Op de foto waarop Sinterklaas de Piushaven binnenvaart, zien we op de achtergrond de kerk van Broekhoven. Architect Jan van der Valk ontwierp de parochiekerk Onze Lieve Vrouw Moeder van Goede Raad, aan de Broekhovenseweg. De kerk is van 1913, om het neobyzantijns ontwerp te realiseren is gewapend beton gebruikt (voor die tijd ongewoon). De gemeente Tilburg kent jaarlijks een 'Jan van der Valk gevelprijs' toe. Om initiatiefnemers te bedanken voor hun bijdrage aan de kwaliteit van de stad.
Veel mensen krijgen deze week een griepprik. Als ik een griepje voel opkomen, bezoek ik graag de kloosterwinkel van Abdij Koningshoeven. Daar haal ik honing. Meestal helpt dat om de griep buiten de deur te houden. De lavendelhoning van Abbaye Sainte Marie du Désert is de lekkerste honing. 
Vanmorgen was ik bij Fontys Hogescholen in het Mollergebouw. We zien hier een impressie van een kunstwerk bij de ingang. Ik vind het contrast tussen de inrichting van scholen tussen vroeger en nu erg groot. Als ik de vaak kleurrijke omgeving zie met fraai design, dan krijg je zin in studeren. Dat zal bij de studenten van nu wel minder het geval zijn, ben ik bang. 
Gisteren belde ik mijn ruimdenkende dochter en zei plompverloren: ze smaken goed, het is een uitstekend jaar. Wát? zei ze enigszins overrompeld. Ik ben trots op de open levenshouding van mijn dochter, zij oordeelt niet snel. Toch kan zij hevig verontwaardigd zijn. Ze verraste mij vijf weken geleden met een zwart/wit denkbeeld. Ze zei toen: “Ik eet niet één pepernoot. Dat hoort niet voordat Sinterklaas in ons land is.” Op de foto vaart Sinterklaas de Piushaven binnen. 
Tussen de Schouwburg en de Concertzaal, op de trap naar de Oude Dijk staat een beeld van drie Zusters in Staal waarin men foto’s kan bekijken én geluidsfragmenten kan beluisteren. De drie Zusters symboliseren en tonen de drie pijlers van hun liefdewerken: onderwijs, zorg en missiewerk. Judith Cuijpers is de kunstenaar. De wereldvoedselorganisatie van de Verenigde Naties roept iedereen dit weekend op om 24 uur niet te eten uit solidariteit met één miljard mensen die honger lijden. 
Vijf jaar staat Westpoint nu hoog boven de stad uit te torenen. In 1997 werd het ontwerp gemaakt; in 2004 kwam de toren gereed. Architect is Margriet Eugelink van Van Aken Architektuur en Stedenbouw in Eindhoven. De toren heeft 47 bouwlagen en is met 142 meter een van de hoogste gebouwen van ons land. Het repeterend beeld van de GGD (het gebouw links) vind ik erg mooi. Architectuur Jos Bedaux. Aan de Ringbaan West heeft Tilburg stadse allure. 
De restaurateurs van de Goirkese kerk plaatsten uiteraard steigers om hoog te kunnen werken. Daar is deze Heilige de dupe van. Met teneergeslagen ogen lijkt hij zich daarvan bewust: nu even niet!
Elfde van de elfde. De kruikenzeiker kijkt uit op een weelderige roodharige muze. Nou ja, ’s avonds, ’s nachts en ’s ochtends dan. De beste tijd om te verpozen met roodharige dames, lijkt me, vanwege hun sensuele aantrekkingskracht. Zoals er over werkelijk álles websites bestaan, zó ook over de fabels en feiten rondom roodharige vrouwen. Onnuttige informatie, en daarom heerlijk om in te snuffelen. 
Zonder navigator zocht ik afgelopen week een universiteit in een vreemde stad. Bij de eerste stadsplattegrond zag ik: twee rotondes over, op de T-splitsing links en dan de eerste grote weg. En toen… gooide een wegopbreking mijn hele korte geheugen door de war. In onze stad vroeg een jonge muzikante met grote koffer en weekendtas voor de Must See bioscoop de weg naar Paradox. Ik vond het een rare plaats om de weg te vragen, tot ik me realiseerde dat de muzikante uit de Tivoligarage moet zijn gekomen. “Vind en print je weg” staat niet alleen bij het station, maar ook bij invalswegen. Goede service. .JPG)
Er zijn nog ‘vogelkooikes’ waar de gordijnen dicht zijn. Geen verkeer en het wordt steeds lichter: de Stadsheer ontwaakt. De straatverlichting tussen de rijbanen is nog klassiek. De lage verlichting naast de toren is nieuw en hip. Kijk daar maar eens goed naar, die moderne verlichting stemt heel blij. Eén raam is verlicht: een ochtendmens.
Oude helden moet je in ere houden. En dus werd in het jubileumjaar van de Abdij Koningshoeven een gelegenheidsbier naar broeder Isidorus Laaber genoemd, de eerste brouwer-broeder. Het bier is gemaakt van eigen gekweekte Perle-hop. Het smaakt aangenaam rond en… je slaapt er heel goed op. De opbrengst komt volledig ten goede aan de bouw van een klooster in Oeganda. Het trappistenbier Isid’or is slechts een jaar verkrijgbaar. 
Wil je nu snel in de stad (het centrum) zijn, dan geldt in versterkte mate wat altijd al verstandig is: vertrek op tijd. Door de werkzaamheden aan de Cityring gaat reizen met de auto traag. Verstoring van het dagelijks leven roept twee reacties op: mopper, mopper, wat een ellende (het glas is half leeg) of je probeert te verbeelden hóe het na de werkzaamheden er uit gaat zien (het glas is half vol). Als de Schouwburgring eruit gaat zien zoals de Spoorlaan is dat een mooi perspectief. .JPG)
Vandaag is het Grôot Diktee van de Tilburgse Taol. Op de Memorymuur voor oud burgemeester Vreeman toont een auteur waardering voor Ruud Vreeman, die in zijn ogen is ‘gesmolderd’. Smolderen is zonder respect en integriteit, iemand een oor aannaaien, om er uiteindelijk zelf beter van te worden. Een naam verbasteren tot een werkwoord, het gebeurde eerder. PvdA kamerlid Marcel van Dam gebruikte in oktober 1983 bij de debatten over de Rijksbegroting het woord “belubberen” om aan te geven dat de minima – in zijn ogen - bedonderd werden. Toenmalig premier Lubbers was ‘not amused’. Nu nog afwachten of ‘smolderen’ in het Tilburgse woordenboek komt. 
Dit is een intrigerend beeld. De mond doet denken aan de gapers die bij drogisten hangen. Die hebben een open mond voor medicijnen. Maar dit is een detail van de monumentale lantaarn die al zo’n 105 jaar in de stad staat. Nu aan het begin van het Willemsplein, naast de Heikese kerk. Het is een deel van het gedenkteken dat herinnert aan Johannes Jansen, de 8e burgemeester van de stad. Zeg nou zelf: deze ziet er vrij monsterlijk uit. Een klein duveltje, zou je denken. Terwijl die burgemeester vrij geliefd was, staat in het geheugen van Tilburg. Wie goed kijkt, ziet dat dit een tandeloos monster is. Ik vind het een klein mysterie… 
All the world's a stage,
In de Elsenstraat staat het zomaar op een muur: ik droomde dat jij lachte. Vijf woorden slechts. Met veel zeggingskracht. Het zou zo maar de titel van een smartlap kunnen zijn. Een aardige oefening: herhaal de woorden. Maar leg de klemtoon achtereenvolgens op het eerste, tweede, derde, vierde en vijfde woord. En denk dan eens na over de betekenis. Mooi, toch? Dankjewel, anonieme stadspoëet. 
Achter de stoplichten en de bomen ligt Boerke Mutsaers. De foto is gemaakt met de Westermarkt in de rug. We zien het in aanbouw zijnde Intermezzo. Zal me benieuwen of die naam een begrip gaat worden…Laten we afspreken bij Intermezzo? Ik zou naar de ijssalon gaan op de Heuvel. 
Leven als God in Frankrijk, kan natuurlijk net zo goed in Tilburg. Soms ruik je in de stad dezelfde geuren, de houtkachels die zo kenmerkend zijn voor de Vogezen. Of je drinkt een glas wijn op een terras met de fruitige frivoliteit die doet denken aan de Beaujolais. Misschien zie je de muur waar de tijd een teisterende werking had op een fraaie reclame, zoals in de Hoevenseweg nabij de brug aan de Havendijk. Wie kan die reclame nog ontcijferen? De eerste stadsdichter, Jace van de Ven, ziet in deze plek ook Franse allure. Klik op de link en kies dan de video “Sur le pont d’Avignon”.
