De Magazijnstraat is zo genoemd omdat het magazijn van houthandelaar Andreas Blomjous daar was gevestigd. De straatnaam is in 1900 door de gemeenteraad vastgesteld. De buitenmuur van het huis van de wereld, een proeftuin voor multiculturele ontmoeting, is geen sieraad. Het cement hangt slordig uit de muur. Echt iets om aan te pakken. Het contrast met de andere kant van de muur is groot.
Het zit diep ingebakken in de volksaard van de Tilburgers om gewoon te doen. Gin praotjes hebben. Jos Swanenberg heeft daar mooi over geschreven. Tegen iemand die het hoog in de bol heeft, zegt de Tilburger stront, wie heetoe gescheete. Tegen iemand die rijk geworden is, zegt men Den duuvel schèt ok aaltij op êenen hôop. Standaardnederlands willen praten als je het eigenlijk niet beheerst is Stads meej haajkaants praote. Klik HIER voor zijn artikel over de Tilburgse Taol. 
Zondag. Ik kijk uit het raam. Sneeuw op de auto’s. Brrr. Ik draai me om. Besluit nog maar even te blijven liggen. Lekker warm. Een zondag met sneeuw is bij uitstek een dag om nog eens lekker tegen elkaar aan te kruipen. Wit moet je weer leren waarderen. In bed de dag rustig beginnen, niet gejaagd. Met poëzie.
Ik heb net gehoord dat we ’s avonds pasta eten, als ik langs het verleidelijke Cinqueminuti kom. Ho stop! zeggen de grijze hersencellen. Goed idee om hier een antipasti te kopen. De keuze valt op mooie ingelegde artisjokkenharten. We hebben nu ook een bijzondere gerookte kaas, is het advies. Die koop ik dus ook, en daar heb ik geen spijt van. De gerookte kaas (Provola Affumicata) is in plakken gesneden tussen tomatenplakken met wat olijfolie en versgemalen peper een werelds voorgerecht. In deze Italiaanse trattoria maakt de bezoeker kennis met de pure Italiaanse keuken. Je kunt er een espresso drinken, met lekkere broodjes lunchen of de inval van de winter tegendraads vieren met een glas prosecco. De winkel ligt naast de Pauluskerk uit 1822, het adres is Heuvelstraat 139. Wie een lange neus wil trekken tegen het koude weer gaat hier gewoon lekker met verse pasta lunchen, zoals met papardelle porcini cinqueminuti, eierlintpasta met paddestoelen. Elke week is er een wisselende streekspecialiteit. Klik HIER om naar de website te gaan.UPDATE 140915: Deze winkel is helaas gesloten. 
Om van de ene verbazing in de andere te vallen. Verlichting, vazen, sieraden, schalen en memorials objecten; aan de Noordstraat 81b is glaskunst in vele vormen is te zien. Mark Rijkers en Caro van de Wijer van Amazing maken prachtige objecten, waarvan de grootste lampen naar mijn idee in paleizen passen, in schouwburgen en fabrikantenvilla’s. De sieraden – van exuberant tot sobere eenvoud – zijn gelukkig voor iedereen toegankelijk.
Is een typisch Tilburgs woord: Sinterklaas inkopen doen. Dat kan heel goed in de Emmapassage, een overdekte winkelpassage met ruim 22 winkels waarvan Selexyz Gianotten de grootste is. Ook in de Emmapassage o.a.: ANWB, the Body Shop, Sacha Shoes en Miss Etam. 
In 2003 brandde een toren van de Hasseltse Kerk. Het kruis en een klok werden opgenomen in een nieuw monument. De toren is nagebouwd in staal. Prachtige oplossing. Dit is nu wijkgebouw De Poorten. 
Ik heb de dood zien gluren
Veel middenstanders weten zich in allerlei bochten te wringen om klanten heel neutraal te bedienen. Een eigen mening naar voren brengen kan immers klanten kosten. Zo niet de eigenaar van Arrow modelbouwpakketten in de Noordstraat 44, kijk maar eens in de etalage. Op dit moment brengt de eigenaar een mening naar voren die ik van harte kan onderschrijven: éérst de Sint, dan pas Kerst. 
… om cultuur op het Pieter Vreedeplein. Het zoetgevooisde geluid van onze Guus Meeuwis (met Brabant en Laat mij in die waan) was de start voor de protestmanifestatie. Als de bezuiniging van 40% op podiumkunsten doorgaat, kleeft er voor altijd een negatief etiket aan het kabinet Rutte. De politici snappen niet dat een vitaal cultureel klimaat een enorme economische spin off heeft. 
Precies een kilometer lang werd altijd gezegd over deze straat, die een enorme impuls gaat krijgen als de Spoorzone vorm krijgt. Klik HIER voor meer informatie. 
Als het hiernamaals bestaat dan kijkt architect Jos. Donders (Jos. Is de afkorting van Josephus) vandaag tevreden naar Tilburg. Donders stierf vijftig jaar geleden op 93 jarige leeftijd. De architect heeft in onze stad veel gebouwd: van arbeiderswoningen tot fabrikantenvilla. Van fabriek tot school. Markante gebouwen in verschillende stijlen. De architect kreeg negen kinderen, die samen goed zijn voor 63 kleinkinderen. Kleinkind nummer 48 presenteerde vandaag met droge humor het boek Het Tilburg van architect Jos. Donders. Wout van Bommel (met rode das) deed zo’n vijftien jaar onderzoek naar het oeuvre van zijn opa. Dat viel niet mee, want er zijn precies zes kasboeken en twee aanbestedingsboekjes van het archief bewaard gebleven. Eén van de kleinkinderen won met 1.000 kilo archief de eerste prijs in een inzameling van oud papier voor de wederopbouw van Nederland, in 1944. Ongeveer 50 bouwwerken van Donders zijn beschermd of monument, maar beleidsmedewerker monumenten van de gemeente Joost op ’t Hoog maakte in een presentatie duidelijk dat véél bewoners van Donders panden een bijzondere woning mogen koesteren. Het boek is een origineel cadeau voor Tilburgers. Bij de auteur staan de huidige bewoners van het pand in de Poststraat, dat Jos Donders voor zichzelf bouwde en waar hij vanaf 1909 altijd gewoond heeft.
In de bibliotheek op het Koningsplein is een expositie van stadsuitbreidingen volgens de zogenaamde ‘wijkgedachte’. In Brabant vervulde het bisdom een bepalende rol en werden deze wijken zorgvuldig uitgedacht met het gezin en de parochie als elementaire bouwstenen. In Tilburg is de wijk ’t Zand een schoolvoorbeeld van deze stedenbouw. Iedere buurt heeft een eigen kerk, school, woningen voor verschillende soorten gezinnen en winkels. Klik HIER voor meer informatie.
Dit klooster werd gebouwd als retraitehuis. Nu zijn het woningen en vinden er in de kapel regelmatig culturele manifestaties en concerten plaats. Klik HIER voor de website. Sinds 1998 heeft deze lokatie ook Cenakel als adres. 
Aan het St. Annaplein staat een huis waar een wereldberoemde kunstenaar voetstappen heeft liggen. Op nummer 18 woonde van 1866 tot 1888 Vincent van Gogh. Hij ging naar de Rijks HBS in Tilburg (nu Koning Willem II college), die was gevestigd in het huidige Paleis Raadhuis. Vincents tekenlokaal herinnert hier aan. In het huis aan het St. Annaplein is Ramon Future Furniture gevestigd, een winkel waar ik al jarenlang nooit snel voorbij loop. Altijd even kijken naar bijzonder design. Twee dagen terug ben ik maar eens naar binnengestapt. En daar zag ik deze benijdenswaardig fraaie design lamp. Maar ook prachtige tafels, stoelen en accessoires. In het atelier achter de winkel ontwerpen Ramon van den Heuvel en Teun Fleskens originele designmeubels. Snuffel even op de website van de ontwerpers, en loop zeker even binnen voor een praatje met Ramon. 
In Afrika woont 12% van de wereldbevolking, maar slechts 1,5% van de wereldproductie komt uit Afrika. Een kwart van de bewoners is niet geletterd. Nu het economisch minder goed gaat moeten we alert zijn om internationale solidariteit met Afrika te handhaven. Dit betoogde filosoof en Europarlementariër Guy Verhofstad in de jaarlijkse Peerke Donderslezing. Voor mij was nieuw en schokkend om te horen dat de Europese Unie haar producten met forse subsidies afzet in Afrika waardoor bijvoorbeeld een Europese kip tot de helft goedkoper kan zijn dan een lokale kip. Met groenten, fruit en katoen is het net zo. Verhofstad maakte duidelijk dat (met uitzondering van drie landen) Afrikaanse landen het nu beter hebben dan een generatie terug. Verhofstad ontmoette Nelson Mandela drie keer en stelde vast dat je daarna alleen maar optimistisch naar Afrika kunt kijken – Mandela ging zich na 27 jaar gevangenschap zonder een spoor van rancune als president inzetten voor de maatschappij. Wereldpodium organiseerde de stadslezing. Op 9 en 24 december zijn er discussieavonden in Deprez. Op kerstavond is de eerste editie van Wintervuur. Migranten, vluchtelingen, asielzoekers, expats en oorspronkelijke Tilburgers treffen elkaar in de grote industriële ruimte in de Spoorzone, tussen oplaaiende vuurkorven, tafels met gerechten uit de hele wereld, muziek en veel persoonlijke verhalen. Alleen in onze stad leven al 180 nationaliteiten naast elkaar. De bijeenkomst vond plaats in het Midi theater. 
Hij staat en ziet alles aan. Met zijn staf in de hand. Wie de kroeg bezoekt. Wie bloemen brengt. Een traan wegpinkt. Kinderen die spelend door de Goirkestraat rennen. Hij ziet alles aan. In een mooi novemberlicht. Herfst. 
Bij Galerie Twan Hendriks aan de Bredaseweg 214 (schuin tegenover de watertoren) is een expositie waar iedereen kan slagen voor Sinterklaas- of eindejaarscadeaus. De wanden zijn helemaal volgehangen met kleine schilderijen, etsen, litho’s, potloodstudies, en dat allemaal voor een prijs onder de 100 euro. Het is een expositie die aanstekelijk werkt. Twan riep bij de opening op om de actie Nederland schreeuwt om cultuur te steunen. Op zaterdag 20 november 15.00 uur op het Pieter Vreedeplein. 
Mijn pa noemt hagelslag consequent kwatta-strooisel. Het merk Kwatta is nog te koop in België. Veel hagelslag komt uit Tilburg, geproduceerd bij Delicia. Aardig weetje. 
De herfst brengt grijs weer. Goed te zien op deze foto van de Kapel Onze Lieve Vrouwe ter Nood, direct achter de schouwburgring. Bij dat grijze weer past het om thuis te blijven , met lekkere warme thee, een mooi boek, poëzie misschien. Stadsdichter Cees van Raak raakte geïnspireerd door het topje van de Heikese kerk die op deze foto boven de kapel uittorent. Zijn gedicht heet ‘Hoog van de toren’. 
De fontein weet van geen ophouden. Het blad probeert te winnen van het stenen pad. De hond mag naar buiten, natuurlijk. Maar we doen een kort rondje. De druppels vallen al. Het Zomerplein ligt er rustig bij. 
Bekende Tilburgse namen. Wie over de begraafplaats Binnenstad aan de Sint Josephstraat wandelt, komt ze tegen: Doevendans. Knegtel. Verbunt. Is het de Knegtel van de wijnhandel aan de Heuvelstraat? Of van het automobielbedrijf? Het is aan de grafmonumenten niet te zien. Maar het grafmonument van Frans Verbunt, vandaag acht jaar geleden overleden, laat geen twijfel bestaan. Glimlach maar. Dit is de horecaman. De meest succesvolle tonpraoter. Initiatiefnemer van de Tonpraotersacademie. Oprichter van de Brabantse Wijnsociëteit, die al dertig jaar lang wekelijks proeverijen organiseert voor liefhebbers. Verbunt was de meester in korte humoristische anecdotes. “Een arts vraagt aan de echtgenote van een patiënt of de man wel eens klaagt over dorst? Zijn vrouw twijfelt geen seconde: zover heeft hij het nog nooit laten komen, dokter.” Of deze. “U schijnt een zwak voor drinken te hebben, veronderstelt de pastoor op huisbezoek. Integendeel, stelt de gastheer, het is mijn sterke punt.”
Aan de achterkant van het wooncomplex Allura in de Schoolstraat, hier is maar weinig bewaard gebleven van vroeger. Klik HIER voor de geschiedenis van de Schoolstraat, genoemd naar de eerste school van de fraters in Tilburg. Foto genomen vanaf de Vincentiusstraat. Op de achtergrond de alom tegenwoordige Stadsheer. 
Dat is slikken. Willem II incasseerde gisterenavond een nederlaag tegen VVV Venlo. Na twintig minuten kreeg Arjen Swinkels een onterechte rode kaart en mocht naar de kleedkamer vertrekken. Uiteindelijk eindigde het duel in een 1-4 nederlaag. Er is een hele generatie jonge supporters die nog nooit degradatie heeft meegemaakt. Vorige week vertelde supporter Emmanuel mij met vrolijke blik in de ogen “je gaat toch voor je plezier naar het stadion, als we in de eerste divisie bovenaan kunnen meedraaien is dat eigenlijk veel beter.” Ik ben nog niet zo ver in mijn denken. Op de foto Willem II koekjes van bakker Kriellaars uit de Johannes van Zantenstraat. Smaken prima, maar wie goed kijkt ziet dat zelfs op deze koekjes de naam wat afbrokkelt, niet meer zo scherp is. Verdorie. 
De wijze uil misstaat niet in de studeerkamer van de advocaat of notaris. De duivenmelker zet een bronskleurige doffer op het dressoir. Hier is ook Jezus te koop, onder een stolp. Ik schreef al eens eerder over het tuintje waarin Maria naast Boedha en de Eftelinglaaf staan. De etalage van boetiek Pantheon aan de Veldhovenring laat ook zo’n gemengd beeld zien. Tilburgers zijn goed in verbinden en door de bank genomen laten we iedereen in zijn waarde. We steken graag een kaarsje op in de Hasseltse kapel, maar zijn niet overdreven godsvruchtig. Van iemand die overdreven vroom is, wordt gezegd dat die zo fèèn as gemaole poppestront is. Tegen iemand die zeer goed gekleed is, zegt men Tere ere van wèlken hèllege ziede gij der zo pontiefiekaol èùt?. Pontiefiekaol, dat betekent van origine ‘bisschoppelijk’, dan zie je er heel deftig uit.
Als ik een kleur was, zou ik wit zijn.
De Surinaamse keuken is een afspiegeling van de smeltkroes van culturen die kenmerkend is voor het land. De keuken heeft Chinese, Hindoestaanse, Indiaase, Javaanse, Creoolse en Afrikaanse invloeden. Op de oude markt is Faja Lobi gevestigd, een Surinaams eethuisje. Binnen geeft de muziek een relaxte sfeer, een prettig-zoet-kruidige geur versterkt dat gevoel. De menukaart is compact, klik HIER voor de website. In de open keuken ziet de bezoeker hoe zijn bestelling wordt klaargemaakt. Ik heb lekker gegeten met het typisch Surinaamse gerecht Pom, kouseband en witte rijst, terwijl mijn disgenoten zich heel blij toonden met hun Tjauw Min met garnalen en Nasi kip. Bij Faja Lobi nuttigt de bezoeker broodjes, snacks, lunch of diner; afhalen voor een thuisdiner kan ook. Het is altijd fijn als er een betaalbaar eethuis in het centrum komt waar met zorg en aandacht wordt gekookt: eenvoud is kenmerk van het ware.
Hij had alles wat hij wou
Een van de auteurs van het Geheugen van Tilburg is Henk van Mierlo. Hij begon op 14 jarige leeftijd als leerling banketbakker te werken bij Loos van Dommelen op het Piusplein. Daar maakte hij onder andere Plèkbrooikes. Bij zijn verhaal hierover staat een foto van het Piusplein in de jaren vijftig. De bakkerij zat daar “waar nu ongeveer Bristol zit”. Kun jij een foto vinden van de bakkerij?, vroeg Henk. Ik heb die niet kunnen vinden. Wel dat architect Jos Donders de bakkerij voor C. de Loos heeft getekend, maar kleinzoon Wout van Bommel geeft aan: onduidelijk is waar. Wat het allemaal nog lastiger maakt, is dat de huisnummering aan het Piusplein in de loop van de tijd is veranderd. Dit verzoek vestigt onze aandacht wel op een bijzonder archief. De Koninklijke Bibliotheek heeft veel historische kranten in een digitaal archief, kranten van 1618 tot 1945. Dat is een fantastische dienstverlening. Als we zoeken op bakkerij Loos van Dommelen vinden we een advertentie. Op 14 oktober 1911 staat in de Nieuwe Tilburgsche Courant dat J. van Dommelen van Spaendonck zijn bakkerij heeft overgedaan aan Joseph de Loos. Klik HIER. Maar er stond geen adres in de advertentie. Het was duidelijk ons-kent-ons in het veel kleinere Tilburg.
