# 87 Geluk

Zo stonden wij tegen het krakende hek,

zo buiten de wereld als paarden.

Het was weer aarde, gier en soir de

Paris, een avond van waar en wanneer.

In mij kwamen vergeten regels omhoog,

zachte op nacht rijmende landerijen,

maar jij fluisterde: hier, hier is het

het fijnste, waar je nu bent, waar je nu

bent met je handen. Zo lagen we tegen

de aarde en tegen elkaar, terwijl het hek

kraakte tegen de opdringende paarden.

---

Rutger Kopland

Wie wat vindt heeft slecht gezocht