Dag 2024

Hoe maak je de balans op van 2024? Een héél korte reflectie, om even over na te denken. 

Wie a zegt, hoeft geen b te zeggen. Hij kan ook toegeven dat a fout was. 

Gedachte van Bertold Brecht

Boemel voorterrein herinrichting

 

Bioscoop weer

Grijs, koud en mistig weer. Op de foto een stukje van de Hall of Fame, Spoor, Spoorlaan en de elegante Heuvelse kerk. Het is bioscoopweer. Wie goed kijkt ziet op de foto een grote witte vogel, rechts bij de graffiti. Warempel, denk ik, die vogel zag ik in de film Flow. 

De Letse Gints Zilbalodis maakte een animatiefilm met alleen dieren, een film waarin je geregeld schrikt van wat er gebeurt. Om dan weer met vertrouwen verder te kijken. Uitgeroepen tot de beste Europese animatiefilm. Een aanrader. Flow draait in Pathé en Cinecitta.
 

December mist

 

Charles Aznavour

Hier encore, j`avais vingt ans
Je carresais le temps et jouais de la vie
Comme on joue de l`amour
Et je vivais la nuit
Sans compter sur mes jours qui fuyaient dans le temps

J`ai fait tant de projet qui sont restés en l`air
J`ai fondé tant d`espoirs qui se sont envolés
 

Gisteren was ik nog twintig
Ik streelde de tijd en speelde met het leven
Zoals men met liefde speelt
En ik leefde door de nacht
Zonder mijn dagen te tellen die vervlogen in de tijd

Ik maakte zoveel plannen die nooit werden uitgevoerd
Ik stichtte zoveel hoop die verdween 

Liefhebbers van Charles Aznavour willen natuurlijk naar de film. Gezien in de mooiste bioscoop van Nederland, Cinecitta. Groot artiest, maar wat een getroebleerd leven. Hij was workaholic en dat doet een mens geen goed. 

In 1973 was Charles Aznavour in Tilburg. Klik hier.

Fijne tweede kerstdag

 

Zalig Kerstfeest

 

# 142 Geluk | Een groot misverstand, Kerstverhaal

 

We weten niet veel van de hemel. Er zijn veel veronderstellingen. Dat de stoeltjes er van goud zijn. Dat de zon altijd schijnt en er geen onenigheid meer is. Pieta voelt zich er heus wel thuis. Er zijn wolken waar je je op terug kan trekken, als je daar even behoefte aan hebt. Het is immers wel een omgeving met veel prikkels. De familie is enorm groot. Opa, oma, pa en ma, ooms, tantes, neven en nichten. Heel vaak is het feest, je ziet of iemand jarig is doordat de jarige Job een lichtgevende slinger draagt. De temperatuur is altijd aangenaam, daarboven lijkt het klimaat nog het meest op de fijne nazomer temperaturen van september. An Indian Summer. 

Dat steekt Pieta wel een beetje. De afwisseling in de 4 seizoenen die ontbreekt. De vreugde van de lentebloesem. Het niks-hoeft-alles-mag gevoel van de zomer. Toegegeven: aan het eind van het jaar voelt ze heimwee. Heimwee naar de Koningswaai. Het is een groot misverstand dat iedereen in de hemel voortdurend gelukkig is. Dat is niet waar. Als ze een beetje de pest in heeft, als ze eens chagrijnig is, helpt haar beschermengel. "Ge kunt nie aaltij in de kèèkert staon, Pieta. Dè witte toch?" Als kasteleinsvrouw miste ze die warmte van december. De vaste klanten. De saamhorigheid. Sjaak met zijn ouwe klaare. Henk die een vieux-ke kwam halen. Nou is het in de hemel goed toeven. Ook als je niet lekker in je vel zit. Dat mag vier dagen duren. Daarna overlegt de beschermengel met Onze Lieve Heer. En komt er altijd een oplossing. Zo is er de dertig minuten terug optie. Alléén in december mag je dertig minuten terug naar beneden. Je loopt daar twintig minuten onzichtbaar rond. Er zijn mensen die het 'voelen' als in hun omgeving zulke onzichtbare hemelgangers zich manifesteren. De laatste tien minuten ben je zichtbaar. 

Enfin, lang verhaal kort. Pieta Melis mag even terug naar haar geliefde Koningswaai. "Zet men mar in de Koningstraat", vertelde ze. "Bij de Hogere Burger School." En zo geschiedde. Pieta weet niet wat ze ziet... Naar de school met de kantelen - het oude paleis - toelopend, denkt ze vol weemoed aan de Koningswaai zoals zij die kende. Stiekem hoopte ze daar terug te komen. Maar nee, de dertig minuten terug optie brengt je naar het nú. Had ze nou maar beter geluisterd naar bekenden die vertelden dat 30 minuten terug tegenvalt. Ze loopt onder de Katterug door, dat huis op huis gestapelde brute gevaarte. Naar links kijkend  ziet ze een grote vlakte, het Koningsplein. Ze ziet sloopwerkzaamheden. En voelt dan een zware druk op haar borst. Doorlopend komt ze langs het gerechtsgebouw, waar een groot nieuw gebouw staat tegenover de Heikese kerk, bij de haar bekende Schouwburg. Ook al is ze onzichtbaar, die druk op haar borst neemt toe. Verdorie. Ze krijgt veel te veel prikkels. En besluit richting Korvel te gaan. Zo bij het Sint Anna plein neemt de pijn af. Dit kent ze! Hier is in honderd jaar dan ook nagenoeg niks veranderd. Ze loopt over de Korvelseweg naar de Van Sonstraat. Veel vlugger dan ze zich realiseert, hoort ze een sirene afgaan. Het signaal dat ze zichtbaar zal worden. Dat gebeurt precies op de hoek met de Capucijnenstraat. Pieta slaat linksaf en stapt bij Café de Troubadour binnen. Hier is jong en oud welkom, arm en rijk, druktemaker of stille kracht. De kastelein lacht haar vriendelijk toe als ze aan de bar gaat zitten. Ze hoeft niks te vragen. Ze krijgt een warme chocolademelk met slagroom voor zich. Alle druk valt bij de eerste slok van haar af. Rob Verbunt moet lachen om de snor van slagroom bovenop haar lip. Als hij zich heeft omgedraaid weet hij het niet zeker meer. De gast is weg. De stoel is leeg. Hij ruikt nog sigaar. Maar het brandende stukje sigaar uit de asbak is weg. Is het dan allemaol mar verbilding?

 

Omlaagkijken # 45 De langste gordijnen

 

Stickerliefhebbers

Vandaag speelt Willem II de laatste thuiswedstrijd van het jaar. 

Waar supporters zich manifesteren. Binnen en buiten het stadion. Supporters zijn er in soorten en maten. Stille genieters en harde schreeuwers. Supporters die geen druppel drinken en supporters die voor, tijdens en na de wedstrijd zich een stuk in de kraag drinken. En er zijn ook stickerliefhebbers. Die de liefde voor de club óveral neerplakken. Dit verkeersbord bij het stadion is daarvan een voorbeeld. Voor de club en onze stad.

 

# 181 Omhoogkijken in de LocHal

Koloniale straatnamen. Er zijn in Tilburg veel straatnamen die te linken zijn aan ons koloniale verleden. Wat vind jij ervan? 

"Ga aan het werk in plaats van die onzin. Achteraf is alles uit te leggen. Weg met die waanzin. Alles zo laten."

Heuvel

 

Mooie herinnering

In de entree van de appartementen aan de Noordstraat hangen nog twee tapkranen van het voormalige Boulevard café aan de wand. Mooie herinnering.
 

Perfect

Anouk Blauw exposeert in de expositie LABYR-/NT op het Stadsbalkon in de Lochal. Ze heeft kunstwerken gebaseerd op imperfectie.

Jan Boerstoel

Vrolijke dronk

 

Ik moet altijd zo huilen 

om alles wat ik weet. 

En altijd weer zo drinken, 

voordat ik het vergeet. 

Uit: Veel werk, Jan Boerstoel

De pilaren in de LocHal zijn prachtig. TilburgDailyPhoto laat fragmenten van pilaren zien. En koppelt die aan poëzie.

Jouw container moet nodig op dieet - onbegrijpelijke slogan

 

Op het Stadsbalkon: expositie eindexamenstudenten Fontys Academy of the Arts

Tilburg en kunst, dat matcht. Bij Fontys Academy of Arts zijn vijftien  kunstopleidingen onder één dak: van dans tot muziek, van circus tot design, van theater tot architectuur of kunsteducatie. Ruimte voor ieder talent.Vanaf woensdag is op het Stadsbalkon (Lochal) werk te zien van eindexamen kunstenaars. Echt een expositie om je op te verheugen.

De expositie heet LABYR-/NT. Te zien tot 12 januari. Ik vraag speciaal aandacht voor het werk van Anouk Blauw, hier te zien bij het inrichten. Haar bijdrage 'De spiegel van imperfectie' bestaat uit gezichten en gezichtsfragmenten in keramiek. Haar boodschap is sympathiek: imperfectie is perfectie.

Stadsheer in volksmond: voogelkôoj

 

Toch even maawen

Die paaltjes... dit is het park van Stichting Petrus Donders in Noord. Hier is niet alleen het geboortehuisje en de kapel, maar ook de kruiswegstatie. En het museum voor naastenliefde. TilburgDailyPhoto wil niet maawen, maar het is héél onduidelijk waar je hier een auto kan stallen. Op de voorgrond is te zien dat automobilisten die paaltjes er ook uittrekken...

Nua med ma muang

Thaise biefstuk met groenten en cashewnoten bij Aim Aroy aan het NS plein, een tip van collega Ron.
 

Hoe zie jij de wereld?

 

#181 Omhoogkijken

 

Protest tegen houtstook

 

Sfeervolle Heuvel

 

# 180 Omhoogkijken

 Zie je die kale boom op het terras bij het Pieter Vreedeplein. Die boom is hoger dan soortgenoten die gewoon in de grond staan. Ik vind het maar niks, een boom op een terras.

Briljant idee: een bier waar je van opknapt

 

De tekstdichter Jan Boerstoel maakte prachtige kroegverzen. Zoals deze. 

ENFIN

Zo is het leven

nou eenmaal, weet je, 

en drinken helpt niet,

maar soms een beetje. 

 

Dit biertje tref je niet aan in de kroeg. Thrive maakt reclame als 'gezondste bier van de wereld'. Vitamines in plaats van een kater.  Ik zag deze reclame bij Bike 'n Coffee, waar je het bier waarschijnlijk ook kunt proeven.

Groenstraat

 

Kruispunt met Broekhovenseweg. De Groenstraat is in de 15e eeuw al enkele keren genoemd. Op een kaart van Tilburg uit 1760 heeft de straat nog geen naam. In 1900 is de naam Groenstraat vastgesteld door de gemeenteraad.

Opleiden vliegtuig technici

 Bij Yonder in het onderwijsgebied Stappegoor.

Verwarrend

 We hebben een radiostraat. Maar geen radiopleintje aan het begin/eind van de Heuvelstraat.

Oude reclame

 Oude reclames kunnen van een tijdloze schoonheid zijn.

# 34 Agge kunt kwatsen voelde oe eigen thuis - oplossingen bij de kapper

Er zijn van die dingen die niemand graag doet. 

Je rijbewijs of paspoort verlengen. En je hebt van die dingen die mannen niet graag doen. Boodschappen doen, kleding kopen en ja, ik denk ook: de kapper. Nou heb ik daar geluk mee. Gepensioneerde kapper Jos is een echte levensgenieter en ja, daar kan je uuuuren over praten. Nu ben ik al weer een tijd klant bij kapper Schuurkes aan de Korvelseweg. Toen ik daar vrijdag binnenstapte - zonder afspraak - had ik me ingesteld op een wachttijd. Maar ik was snel aan de beurt. Wat ik bij de kapper en zijn zoon erg waardeer: ze praten niet met meel in de mond. Veel middenstanders zijn huiverig om een mening te geven, want: "dan komt de klant niet terug." Zoniet bij Schuurkes. Ik had net gelezen over de ouderwetse pastoor (de man van het klokkenluiden aan de Ringbaan) die nu ging demonstreren bij een abortuskliniek. "Het moet niet gekker worden", zei ik. 

En vervolgens hebben we aan één stuk door gepraat. Over een leerstellige of een uitnodigende kerk, over de rol van het geloof in dagelijks leven, over het Joodse geloof en de gewoonten, over hoofddoeken ("de zusters droegen vroeger allemaal een hoofdkap, toch?"), over discriminatie simpelweg op je naam als je Mohammed heet, over politieagenten met een hoofddoekje (nu verboden, maar we vinden beiden dat het zou moeten kunnen), over een Nederlander (derde generatie Marokkaan) die geen huis wil kopen (want rente betalen is verboden door het geloof), maar die er op naam niet tussenkomt als hij een vrije woning huurhuis wil huren, over de vraag of je je moet aanpassen aan waar je woont of anders vaststellen dat het niet jouw land is, over dat gelovige mensen gelukkiger zijn (niet omdat ze geloven, maar omdat ze deel uitmaken van een gemeenschap. Enfin, ik stap vaak uit de kappersstoel met het idee dat er oplossingen zijn. "Heb je mijn tekst op de voorruit al gezien?"

Et maokt ons nie èùt

waor ge vandaon komt.

Et maokt ons nie èùt

wie ge bent. 

Et gaot erom 

hoe dègge zêêt!