Wanneer de zerk verzakt door 't slonzig uur / straal jij nog in wat hier te lezen ligt.
Als oorlog beelden van hun sokkel stoot / en tweestrijd scheuren trekt in het cement / en Mars ageert met zwaard en oorlogsvloot, / dan nog beklijft jouw beeld hier neergepend.
Langs haat en nijd, voorbij de dood die wacht, / zo loop jij door, een naam die blijft bestaan, / geprezen door het ganse nageslacht / tot heel de wereld droevig is vergaan.
Tot aan het oordeel op de laatste dag / leef jij hier voort; wat liefde al vermag.
Sonnet 55 Shakespeare, in de vertaling van Frans van Deursen (Voor jou en jou alleen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten