Een psycholoog als gespreksleider. Een pedagoog, een theatermaker en een filosoof. Daar moeten wél interessante inzichten uit komen. Ja toch?
Stadsdichter Najiba Abdellaoui spreekt in een prachtige column over jezelf vragen stellen zonder haast. Het nut om twijfel toe te laten. Ik hoop dat de column binnenkort op haar website komt, dan kan je het zelf nalezen.
Geluk moet je niet najagen. Want we hebben immers allemaal onze mindere, donkere, dagen. Wie alleen social media bekijkt moet wel denken dat we allemaal super happy zijn. En dan zou je in de ban kunnen komen van een competitie om nóg gelukkiger te worden. Geluk gelijk stellen aan je bezit (huis, auto, vrienden) maakt geluk tot een object van hiërarchie. Er zou meer ruimte moeten zijn voor het ongeluk, voor mens zijn. Ik ben erg gecharmeerd van de pedagoog Jean Marie Molina: "Geluk is een consequentie van in balans zijn." Ze haalt een uitspraak aan over wie altijd in zijn comfortzone blijft: "Het is er prachtig, maar er groeit niets."
Het panelgesprek eindigt disruptief, als er nog ruimte is voor een of twee vragen. De paneldeelnemers hebben ieder vanuit een eigen blik een bijdrage geleverd. Heel kwetsbaar. Een vragensteller vind dat "schandalig individualistisch, want er is een klimaatramp gaande." Die voelt duidelijk de sfeer niet goed aan, hij zat op de verkeerde dag in de verkeerde zaal op een verkeerde tijd.
Chapeau voor de organisatie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten