Met hun hoogte van 180 centimeter vormen de doeken van The First People samen een werkelijk kolossaal vierluik, gemeten naar het onderwerp tenminste, want op deze wijze zijn de vier baby’s zo groot als volwassenen. Op elk doek ligt een pasgeboren baby vrij hulpeloos spartelend op de rug. (..) Binnen de traditionele roze en lichtblauwe estethica van afbeeldingen van baby’s zijn deze figuurtjes niet mooi, zonder zogezegd de zachte glans van kaarslicht op hun huid. (..) The First People is in zijn bijna navrante toonzetting (in kleur en kaalheid) een manifest waarin we het ontstaan van nieuwe mensen anders zien, overtuigend en heroïsch. Wat mij betreft is het een meesterwerk van de scherpe en eigenzinnige onverzettelijkheid, om niet te zeggen de brutaliteit, die het werk van Marlene Dumas van begin af aan kenmerkt. (..) Ze heeft een plek gevonden voor realisme zonder dat het banaal wordt. Integendeel. Het is diep ontroerend.
Kijken: brutale borelingen, Rudi Fuchs in De Groene Amsterdammer, 15 december over het vierluik van Marlene Dumas, dat te zien is in de Pont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten