Studentenjob

Draagkracht levert personeel aan uitvaartondernemingen. Het zijn met name studenten die ondersteunen bij de uitvaarten. “De combinatie van jonge dragers in traditioneel zwart tenue is verrassend en zorgt voor een correcte, frisse uitstraling”, zegt de eigen website. Overigens kunnen de dragers ook geheel in het wit (zie foto), een tenue dat in geïnspireerd is op het KNIL uniform. De weerspiegeling op de foto is het De Gruyter pand, Gasthuisring, waarvan de kijker op de foto de zijkant ziet.

150 jaar

Toen we vorige week een kaarsje opstaken in de Hasseltse kapel was het rustig. Die contemplatieve sfeer is fijn. Je komt hier tot rust. Je bent alleen met je gedachten en problemen… en toch ook niet alleen.

Ze zeggen dat verdriet de beste leermeester is. Maar je kunt ook bidden als je je hartstikke happy voelt. Wat je moet bidden? Dat weet ik niet, dat moet je zelf bepalen. Ik weet wel, dat het helpt. Wat men nogal eens vergeet als het over bidden gaat (omdat men er meestal zo plechtig over doet) is iets heel simpels: je moet niet krampachtig ‘op-gaan-zitten’ zoals een hondje dat pootjes geeft, maar je lichaam totaal ontspannen. In een geheel ontspannen houding kom je namelijk eerder tot een echt gesprek, en dàt is wat een gebed hoort te zijn. Je kunt beter een kort gebed zeggen en ieder woord beleven, dan een lang gebed en onderweg je concentratie verliezen.

Kaars in de Hasseltse Kapel, ‘Bidden kun je leren’ van Toon Hermans

# 27 Geluk

Narcissen, tulpen, hyacinten, ik zie allerlei bloemen bij de Hasseltse Kapel. Nog een paar weken en dan kunnen we een van de mooiste Tilburgse tradities weer in stand houden. Eerst een kaarsje opsteken, veel Weesgegroetjes, voor pa en ma, zussen en/of broers, het gezin, voor wie ziek is, voor het geluk dat we ervaren… en dan sjepdrop. Jodevet.  Zoethout. Trekdrop. Zuurstokken. Stroopsoldaatjes. Kattespouw.

Rafelig

Naast het busstation aan de Spoorlaan staan taxi’s. Ik weet niet hoe het komt, maar in de buurt van stations toont een stad vaak haar rafeligheid. Elders is een stad vaak opgedoft en ziet er goed uit. Kijk maar eens in andere steden, vooral grote steden in binnen- en buitenland, nabij het station zie je Het Leven. Wie van de Knegtelgarage naar het station loopt, ziet daar de daklozen en zwervers slapen op de bank, soms genieten van de voorjaarszon, en lopend… ruik je geregeld cannabis. Het is geen populair loopje, ik denk dat veel reizigers langs de bussen lopen.

Waterhoefstraat

Wat oud is, wat weg is, het blijft vaak bestaan in benamingen.  De Waterhoefstraat is genoemd naar een Waterhoef of Pijlijserhoeve. In 1522 wordt de Pijlijsers Hoeve verpacht aan Wouter Cornelis Canters voor een periode van acht jaren, door Joffrou Dorothea, weduwe van wijlen Willem Pijlijsers, wonende te Heusden. Hij moet jaarlijks een hoeveelheid rog en boekweit naar Heusden brengen. Het pachtcontract bepaalde ook dat hij vlas, kapuinen ['kapoen', gecastreerde haan] en boter in Heusden moest leveren, elk jaar zijn hoeve met stro moest dekken en zo nodig ook in Heusden stro moest leveren. Uit oude kaarten blijkt dat de hoeve vroeger omgeven was door een gracht, die omstreeks 1913 gedempt moet zijn. In de volksmond ontstond daarom de naam Waterhoef. Op de kaart van Tilburg anno 1870 komt de Waterhoef als naam voor. De Waterhoef (klikhier om een foto te zien uit 1935) is gesloopt in 1960.

Heuvelstraat

Vaak kun je hier in het weekend over de koppen lopen. 

Gij waor ik van haaw

Gisterenavond werd de CD Sjaak gepresenteerd: Jacques Brel op zijn Brabants. Veertien verschillende tekstschrijvers  uit alle delen van de provincie vertaalden een lied van Jacques Brel. Op de CD zijn dus verschillende dialecten te beluisteren. Veertig vrijwilligers werkten mee aan de realisatie van de CD. Uit Tilburg werkten aan dit project onder meer Jace van de Ven, Petra Robben en  Marc Zeegers als vertalers mee. Als zangers zijn Marc Zeegers, Anton Kwantes en Gerard Korthout (foto) te beluisteren. Hieronder staat een deel van Chançon des vieux Amants: Dè schôon wonder in ons saome.

Twintig jaore muug gestreeje

Et was nie aaltij koek èn aaj

Wè hebbe wij veul afgevreeje

Èn duuzend keer waar et vurbij

Onze tòffel kènt persies

De schèèrve van et goej servies

As wij de kiet wir es verbouwde

Dè verlange lekt naa kwèèt

Mar ons vuur wint van de spèèt

Ik zal aaltij van oe blèève haawe… 

Gij men vrouw,

Gij waor ik zoveul van haaw

Gij die ik smèèrges, smiddags, saoves wou

Gij waor ik van haaw

T is een verrekes schôon initiatief, deze cd. De cd kost 12,50 euro inclusief verzendkosten en is alleen te bestellen via de website www.erfgoedbrabant.nl.  Weekfoto van Tilburgers.nl, klik HIER.

Tropische winkel Avtar

Van paksoi tot bouillonblokjes, van Madame Jeanettepeper tot Massalla, rijst natuurlijk in oneindig veel varianten en bijzondere kruidenmengsels. In tropische winkel Avtar vond ik onlangs ook Yam. Dat had ik nodig in een gerecht, maar probeer het maar eens te vinden... Avtar ligt op Korvel.

Ritme: vrbdnvr

Ritme van bouwmaterialen. Om te bouwen aan idealen, ideeën effectueren. Maken, opvolgen, realiseren, ten uitvoer brengen, tot stand brengen. Een scherp contrast met die stekels. Die verbieden, pijnigen, afschrikken. Want dit is verboden terrein. Zoveel is zeker.

Groen pad

Een pad. Omgeven door bomen. Die vormen een soort ere haag. En daarmee een plek waar je heerlijk kunt denken, reflecteren, de waan van de dag achter je laten. Dat is trouwens helemaal de sfeer van Abdij Koningshoeven. Deze foto draag ik op aan Gerjanne Brink, een professional met hart voor groen. Zij weet wel waarom. In Tilburg zeggen we Endeggebedanktzetdewitte.

Relatiemarketeer

Dit is een wel heel toepasselijk bankje in de tuin bij de hoofdsponsor van Willem II. Pondres is dienstverlener in datagedreven marketing. Wèsdè? Kijk eens goed naar de symbolen op het bankje. Het bedrijf is gevestigd aan de Kraaivenstraat 19.

De Man Melis

Mijn portemonnee is kapot, zeg ik tegen de winkelmevrouw. Zij diept meteen twee lades op met nieuwe exemplaren. Ik vind een nieuwe portemonnee kopen lastig, zeg ik, want je raakt eraan gehecht. Meteen een blik van herkenning. En luttele minuten later sta ik te treuzelen bij De Man Melis in de Molenstraat, al zo’n zestig jaar een vertrouwd adres. Ik krijg uitgebreid advies en moet nadenken over het opbergen van pasjes waar ik nog nooit bij had stilgestaan. Als ik een goedkoop beursje apart leg, ontsnapt er niet één slecht woord uit de mond van de verkoopster. “Prima keuze, echt leer en kijk… naar de prijs… als de beurs kapot gaat, koop je volgend jaar gewoon een nieuwe!”. Da’s een effectieve strategie, want ik wil volgend jaar zeker geen nieuwe kopen. Dus verder kijken en vergelijken naar een portemonnee met levensduur. Er worden zelfs nog vijf exemplaren uit het magazijn gehaald om mij te overtuigen dat ik de juiste keuze maak. Naast mij staat een echtpaar te kijken naar een reistas voor meneer. Er staan al acht tassen op de toonbank en de verkoopster schiet trapjes op om hoog nieuwe tassen te pakken en vergelijking mogelijk te maken. En dan gebeurt het onvermijdelijke… de vrouwelijke helft van het echtpaar maakt een plagerige opmerking over de besluiteloosheid van de man. De verkoopster lacht en zegt: “Gij ziet oew kaans schôon?”. Manlief laat zich niet uit het veld slaan en zegt volkomen nuchter: “Jèè, mar bij men is dè ééns in de tien jaor, bij jou is dè twee keer per jaor zó!”

Premier

Boomerang kaarten in de Filmfoyer. De breed lachende premier is een protestkaart van Abvakabo FNV tegen de bezuinigingen in de sociale werkvoorziening. Daaronder de kaart die de bezoeker moet verleiden deel te nemen aan de zomerexpositie in het Gemeentemuseum Den Haag. Vanavond draait in de Filmfoyer een wel hele leuke klassieker: de dansfilm  The Red Shoes uit 1949. Draal niet, ga lekker film kijken. Lees je dit te laat? Klik dan HIER voor de trailer.   

Fraans

We hebben het lijf en de geest, die moeten alle twee op tijd rusten. Dat kan natuurlijk op de Korte Heuvel, bij de zeven geitjes, het dorstig hert of zomerlust. Wat zeg je? Z.o.m.e.r.l.u.s.t! Er hoeft maar een waterig zonnetje door te komen en de drang naar buiten is manifest. Geen beter plekje dan thuis in de tuin (rozig worden met een vin rouge) of het balkon. Een naambord geeft de geest veel verbeeldingskracht. We wanen ons in La Douce France. Het kan slechter. Toch?

Weekfoto www.tilburgers.nl

Gouden letters

De mooiste collectie oosterse tapijten van Europa, dat is de claim van Perez Perzische Tapijten. Het hoofdkantoor is gevestigd aan de Zevenheuvelenweg. Klik HIER voor de website.

Let the sun shine!

Wat een wereld van verschil, deze maand, of je regenachtig weer hebt... of zon. Het is een slimme liedtekst van André van Duin.

Als ie boven aan de hemel staat is 't net of alles beter gaat / Alles ziet er anders uit als de zon schijnt
Iedereen komt uit z'n winterslaap door die mooie rooie koperen knaap / Alles ziet er anders uit als de zon schijnt
Niemand is zich meer van kwaad bewust, alle narigheid wordt uitgeblust / O wat is het leven fijn als de zon schijnt
En de allergrootste pessimist wordt een veelgevraagde humorist / O wat is het leven fijn als de zon schijnt

Heel de wereld is een bloemtapijt, en de buurvrouw een mooie meid / Alles ziet er anders uit als de zon schijnt
Zilveren vogels vliegen door de lucht, ieder drama wordt een dolle klucht / Alles ziet er anders uit als de zon schijnt
Alle ziekenhuizen raken leeg, en de bakkersvrouw rolt door het deeg / O wat is het leven fijn als de zon schijnt
Ja, de wereld krijgt een nieuwe kleur, overal hangt zo'n zalig, zoete geur / O wat is het leven fijn als de zon schijnt

De LOVE ijsklontjes-emmer is gefotografeerd bij Decennia Design in de Diepenstraat.

Niet alleen...

Korvelseweg. Niet alleen mensen hebben op den duur een rollator nodig, dacht ik, maar ook gebouwen. Eronder is een drukke plakplaats ontstaan, waar nu reclameaffiches hangen voor de Tattoo Convention in Rotterdam.

Garagekunst

Dit is garagekunst. Gezien in de parkeergarage van Interpolis. Mooie Tilburgse kleuren op de achtergrond. En een beetje Karel Appel, Picasso, en...

Jummie!

Restaurant De Imme in de Willem II straat 52A presenteert zich met de steekwoorden 'biologisch en vers', 'seizoens- en streekproducten', 'diervriendelijk en duurzaam'. Het is dé plek in Tilburg voor vegetariërs. Ik vroeg aan een jonge ober "wil je ons verrassen?". Vervolgens kregen we vier verschillende voorgerechten én vier verschillende hoofdgerechten (foto). De lezer voelt wel aan wat er gebeurde, toen we de kaart kregen voor het nagerecht... Inderdaad,  we kozen vier verschillende nagerechten. Aanrader. UPDATE: HELAAS IS HET RESTAURANT GESLOTEN

Bomen



Er is een actieve bomenstichting in de stad. Regelmatig zijn er bomenwandelingen. Meedoen aan zo'n wandeling staat al lange tijd op mijn wensenlijstje, maar het lijkt er steeds niet van te komen... Foto gemaakt in de Hoefakkerstraat.

Vruuger

Ze zeggen dat veel ouderen internet aan zich voorbij laten gaan. Maar daar geloof ik niks van. Er zijn niet voor niks cursussen om het te leren. Op het internet is véél te zien, te lezen. Ook over vruuger.    Ge hoeft nou niet meer naar een archief. Of eindeloos in boeken bladeren, enkele muisklikken en de wereld ligt aan jouw voeten. Waar ik graag kort vertoef is de website van Cultureel Brabant, het woordenboek van de Tilburgse Taal. Wat zijn er voor uitdrukkingen met vruuger? De eerste die ik tegenkom is (toepasselijk in deze tijd): “Vrije was er vruuger ónder de vaaste nie bij.” En ook:  “Vruuger han jong snòtneuze, èn tirresworreg hèbbe snòtneuze vort jong”. En door in het woordenboek te kijken, kom je ook altijd bij verwante begrippen, zoals vruug.  “Vruug óp èn meej de kiepen óp stòk, dè zal et em nie verlieze” - een geregeld leven geeft veel rendement. Of deze mooie uitspraak: “Vruug in de waaj èn laot vet” - jong getrouwd, zonder succes. De Tilburgers zijn oud leraar Wil Sterenborg véél dank verschuldigd voor zijn werk aan het woordenboek. En omdat je oude helden in ere moet ouden, snap ik niet waarom er geen prijs naar hem is vernoemd, bijvoorbeeld de Wil Sterenborg-penning. Zoiets ontstaat vaak na iemands overlijden, maar die prijs nú instellen is beter, vind ik. Wie neemt de verantwoordelijkheid? Dat vruuger alles beter was, is natuurlijk niet waar. Al lijk je dat wel te denken als je zelf ouder gaat worden. Melancholie. Ik kreeg die gevoelens bij het eten van rumbonen. Bij grootouders krijgen kleinkinderen snoep. Opa van den Besselaar had de grootst mogelijke pret door in plaats van snoepjes pruimtabak te geven aan de jonge koters. Dat proestte je weer uit, vies! Mijn herinnering aan Oma Jacobs aan de Bredaseweg zijn pindarotsjes en rumbonen. En iedere keer dat ik die nu eet, moet ik toch weer met warmte daaraan terugdenken. Het is ook een mooi symbool voor klein geluk, rumbonen. Je kunt wegdromen bij die ouderwetse doos naar onbereikbare zonniger oorden. Of juist terugdenken aan dat je met weinig (rumbonen!) heel gelukkig kunt zijn, als je het maar wilt zien.  

Weekfoto www.tilburgers.nl

Omlaagkijken # 5

Tegelvloer Abdij Koningshoeven.

Look-a-like

Deze Rietveldstoel biedt mij de mogelijkheid een van mijn favoriete gedichten te delen. Het gedicht heet namelijk Rietveldzit en is geschreven door Ingmar Heytze.

Rietveldzit

De sensatie dat iets plotseling niet is / waar je het zonder twijfel had verwacht, / een onzichtbare duw van voren.   
     
Verbaasde berichten naar alle spieren:  / Mayday! Mayday! We zweven! We vallen! / Uitklapreflex van beide armen.

Daarom zit de Rietveldstoel zoals hij zit, / zo laag en blauw en rood en goed,

Als om er op te wijzen dat men af en toe / eens moet gaan zitten op een stoel / die er niet staat.

Ho nou!

Een curieus paars handje lijkt uit te roepen: Ho nou! Reclamesymbool van Decennia Design. De foto is gemaakt in de Diepenstraat.

Capucijnenstraat

In 1881 werd door de gemeenteraad de Capucijnenstraat voor het eerst officieel vastgesteld. De Capucijnen kwamen pas in 1882 naar Tilburg. Daarvoor hadden zij, in overleg met pastoor H. van Dooren van het Korvel die graag een hulpkerk in zijn parochie had, percelen grond aangekocht. De bouw van het klooster begon overigens al in 1879. In 1890 werd vanaf het klooster in de Capucijnenstraat een keiweg tot het Haringseind aangelegd. Dat er toen ook al duurzaam werd gedacht, blijkt uit het feit dat er oude keien werden gebruikt die afkomstig waren van de Heuvel. Speurneus Ronald Peeters maakt er melding van dat de bestrating in 1897 werd voltooid… maar waarom dat zo lang duurde? Ik vind deze ‘gewone’ foto aardig vanwege de schutting, let op het geïmproviseerde herstel aan de rechterkant.

Oude knarren

Een enkele keer reageert een lezer op TilburgDailyPhoto. Met een vraag, een tip of een geconstateerde fout. Die reacties zijn fijn. Vorige week vroeg iemand in den Bosch op een doordeweekse dag "Ben jij van de Tilburgblog?". Na mijn  bevestiging vertelde Leo dat hij iedere dag kijkt. Geweldig, dat is brandstof voor bloggers! Daarom speciaal voor Leo een foto van een schilderij dat in Den Bosch hangt, in Museum Slager. De foto toont veteranen van de Slag bij Waterloo. Ik heb uitgerekend dat de mannen op de foto allemaal zo'n tachtig jaar of ouder moeten zijn. In hun midden staat het borstbeeld van Koning Willem II, die meevocht bij Waterloo. Het schilderij is van 1871, de Koning stierf in 1849. De vriendelijke suppoost-vrijwilliger in het Museum vertelde dat Koning Willem III het schilderij aangeboden kreeg, maar weigerde. Het boterde niet goed tussen Willem II en Willem III.

Museum Slager ligt aan de Choorstraat in Den Bosch. We zien hier schilderijen en andere werken van acht kunstenaars uit dezelfde familie. Een opmerkelijk leuk museum, goed te combineren met een bezoek aan de St. Janskathedraal en een lunch aan de Parade.  

De Burgerij

Druilerige zondagmiddag. En dan rij je langs een delicatessenzaakje. Met een terrasje. De deur staat open. Dus snel ernaar toe gewandeld na het parkeren van de auto. De Burgerij is nu zo’n tien weken open en een fraaie aanwinst in het centrum. We drinken koffie en muntthee in de Franse Cour (binnenplaats) naast de winkel. Een Bourgondische trefplaats in Franse sfeer, zegt de eigen website. Mooi getypeerd. Van die ‘Franse’ zaakjes kunnen er niet genoeg zijn, wat mij betreft. De eigenaren-uitbaters hebben zichtbaar lol in hun werk, want het plezier spat ervan af. Overigens is er ook de  Tilburgse doe-maar-gewoon mentaliteit, want ze beloven ‘een goed bord eten voor een nette prijs’. Wie kaviaar eet met een glas bubbels zit hier naast iemand met een lekker stamppotje. Er zijn vier Bed & Breakfast kamers. En ja.. dus ook de mogelijkheid om ontbijt te gebruiken. Ik geloof dat ik zomaar een nieuw favoriet adresje heb.

De Burgerij, Noordstraat 87 – 89, klik hier voor de website.

Vergimmes

Het is niet zo vaak dat een expositie het NOS journaal haalt. Gisteren gebeurde dat met de expositie van Ai Wei Wei in museum de Pont. Maar het gaat dan ook om een vergimmes originele kunstenaar: Ai Wei Wei, de dissident-kunstenaar uit China. Vergimmes is Tilbörgs voor bijzonder. In 2010 waren de Sunflower Seeds van de kunstenaar de sensatie van het jaar in de Tate Modern. Daar was 3500 vierkante meter bedekt met honderd miljoen porseleinen zonnebloemblaadjes. In Tilburg is de omvang bescheidener, 5000 kilo zaadjes liggen in de grote hal van museum de Pont. “Heel veel werk”, zei museumdirecteur Hendrik Driessen. Ik vind Ai Wei Wei een stoere kunstenaar. De Chinese overheid is niet blij met hem. Om het zachtjes uit te drukken. Geregeld is hij gearresteerd en in de gevangenis gezet. Toch staat Wei Wei ook nu journalisten te woord over de expositie in onze stad. Die expositie is bijzonder en zal veel bezoekers trekken. Wei Wei is een conceptuele kunstenaar, die gegrepen werd door deze wijze van kunst maken in New York. Zijn voorbeelden zijn onder meer Marchel Duchamp en Andy Warhol. Vorig jaar schreef Joost de Vries in de Groene Amsterdammer: “De zonnebloemzaadjes staan voor collectiviteit, voor de manier waarop iets unieks verdwijnt in een massa, voor de volhardende Chinese industrie, voor globalisering, voor honger, aangezien deze pitten tijdens de hongerjaren van de Culturele Revolutie werden gegeten.” Kunst verwondert, kunst zet aan tot denken, kunst geeft zin. De expositie van Ai Wei Wei heeft dat allemaal in zich.

Museum de Pont, aan het Wilhelminapark is dinsdag tot en met zondag geopend van 11 tot 17 uur. Het café heeft een kleine kaart. Bezoek op een mooie lentedag is slim, want het museum heeft een wondermooie tuin. Daarin staat het enorm kunstwerk Fountain of Light. Weekfoto www.tilburgers.nl Zie ook de blog van Jojanneke.

Eindelijk

Eindelijk ging er weer een wave door het Koning Willem II stadion. Willem II droogde FC Emmen af met een 5-0 zege vrijdagavond. De decennia-oude bomen bij het stadion zijn gekortwiekt. En dat maakt zo bij avondlicht wel een mooi plaatje.

Dijksterhuislezing

“Als je iets écht goed kunt, dan breng je schoonheid”,  bepleitte neuropsycholoog Erik Matser bij de Dijksterhuislezing 2012. Hij deed dat met zachte stem maar met veel overtuiging. De toeschouwers kregen saillante beelden voorgeschoteld van o.a. Jimmy Hendrix en Dennis Bergkamp. De kleine groep die tot de wereldtop behoort heeft snellere hersenen dan de man in de straat, aldus Matser. Topvoetballers zijn gewoon Leonardo da Vinci’s in voetbalbroek. Een kenmerk van de schoonheid is dat die je zó kan roeren dat je tijdbesef vergeet. Sportpsycholoog Rico Schuijers (foto) ondersteunt topsporters op mentaal vlak. Hij haalde een Britse collega aan die de taak als volgt omschreef: “Our job is to make sporters feel comfortable feeling uncomfortable.” De zevende Dijksterhuislezing vond plaats op de school die oude helden in ere wil houden: het Koning Willem II college. Fijne traditie.

Eindhovenseweg