De Man Melis

Mijn portemonnee is kapot, zeg ik tegen de winkelmevrouw. Zij diept meteen twee lades op met nieuwe exemplaren. Ik vind een nieuwe portemonnee kopen lastig, zeg ik, want je raakt eraan gehecht. Meteen een blik van herkenning. En luttele minuten later sta ik te treuzelen bij De Man Melis in de Molenstraat, al zo’n zestig jaar een vertrouwd adres. Ik krijg uitgebreid advies en moet nadenken over het opbergen van pasjes waar ik nog nooit bij had stilgestaan. Als ik een goedkoop beursje apart leg, ontsnapt er niet één slecht woord uit de mond van de verkoopster. “Prima keuze, echt leer en kijk… naar de prijs… als de beurs kapot gaat, koop je volgend jaar gewoon een nieuwe!”. Da’s een effectieve strategie, want ik wil volgend jaar zeker geen nieuwe kopen. Dus verder kijken en vergelijken naar een portemonnee met levensduur. Er worden zelfs nog vijf exemplaren uit het magazijn gehaald om mij te overtuigen dat ik de juiste keuze maak. Naast mij staat een echtpaar te kijken naar een reistas voor meneer. Er staan al acht tassen op de toonbank en de verkoopster schiet trapjes op om hoog nieuwe tassen te pakken en vergelijking mogelijk te maken. En dan gebeurt het onvermijdelijke… de vrouwelijke helft van het echtpaar maakt een plagerige opmerking over de besluiteloosheid van de man. De verkoopster lacht en zegt: “Gij ziet oew kaans schôon?”. Manlief laat zich niet uit het veld slaan en zegt volkomen nuchter: “Jèè, mar bij men is dè ééns in de tien jaor, bij jou is dè twee keer per jaor zó!”