Geborgen

Ze zeggen dat ze Nero nog gevoed heeft

Dat ze Napoleon z'n broodjes heeft gesmeerd
De Beauvoir en Signoret, ze bracht ze allebei naar bed
Ze heeft Euripides het ABC geleerd
Zoveel baby's als er door haar zijn gewassen
Zoveel stervenden heeft zij voor 't laatst gehoord
Wie verlamd was of melaats, vond bij haar altijd een plaats
Een beetje schaduw, of een verwarmend woord

Verdwaalden heeft ze teruggeleid, naar een huis van rust en veiligheid

En steeds wanneer ergens haar taak was volbracht
Den nam ze haar spulletjes en ging ze zacht
Als een dief in de nacht naar een andere tijd

Ze liep voorop in de Franse revolutie

Om bemoedigend te spreken waar ze kon
En in wereldoorlog twee bracht ze elke middag thee
Aan de soldaten van het vijfde bataljon
Dat de meesten haar vergaten op te merken
Of hun dankbaarheid niet toonden, deed haar niets
Onuitputtelijk als wat, deelt ze met iedereen de schat
Uit haar schortzak of het mandje op haar fiets

Tot elke dienst en daad bereid, zo onvoorwaardelijk toegewijd

En zijn de troost en het voedsel verstrekt
Dan pakt ze haar spulletjes en ze vertrekt
Naar een andere plek en een andere tijd

Op een goeie dag kwam ze mijn vader tegen

En ze zag dadelijk hoe nodig ze hier was
Vanaf dat moment is zij de warme douche voor hem en mij
Moeder Theresa in een badstof ochtendjas
De poezie, die ooit haar daden sierde, lijkt minder, maar soms schiet ik vol
Als ze iets opraapt van de grond, of ze praat tegen de hond
Of langdurig worstelt met een keukenrol

O moeder, mama, majesteit, o bron van mijn geborgenheid

En is straks na jaren uw werk hier gedaan
Dan trekt u uw zondagse lakschoenen aan
Dan pakt u uw fietstas en zal u weer gaan
Naar een ander bestaan en een andere tijd...

Tekst Jurrian van Dongen / Madonnabeeldje van Kees Reijnen