Bomen. Het is liefde of haat, meen ik. Veel mensen houden van bomen, maar hebben een hartstochtelijke hekel aan de overlast die ze kunnen veroorzaken. In de zomer als het echt bloedheet is, koelen bomen. Ze zorgen voor schaduw. Afgelopen week velde een najaarsstorm bomen aan de Lage Witsiebaan. Bomen van meer dan vijftig jaar oud knapten als luciferhoutjes. En dan is er kritiek, kunnen we die bomen missen als kiespijn. Han van Meegeren maakt fraaie foto's van bomen. Van zijn hand verscheen: Van acacia tot zilverlinde. Het is een heerlijk boek om te bladeren, méér te leren van onze omgeving. En soms ook van de bomen die er niet meer staan, helaas. Hans van Meegeren heeft een prettige stijl, een milde commentator, die liefdevol over de bomen schrijft. Slechts een enkele keer krijgt hij verontwaardiging in zijn toon, bijvoorbeeld als hij schrijft over de moerascypres uit de oude kloostertuin van de fraters, die nu staat aan de Burgemeester Brokxlaan. "De cypres zou eigenlijk lekker zijn wortels in een vijver moeten kunnen steken en staat nu op een wel heel onnatuurlijke plaats." Mooi cadeauboek.
1 opmerking:
Congratulations to Han on the release of the book!
Een reactie posten