En beiden hebben ernstige gedachten
Tot zij ergens op de grachten
Bij een standbeeld vraagt ‘Pap, wie is dat?’
‘Theo Thijssen’ zegt de man
En hij vertelt haar alles
Wat hij van de schrijver weet
En van een boek dat Kees de Jongen heet
En ineens, als íe dat staat aan te prijzen
Snapt íe dat het in het leven om twee zaken gaat
De liefde te herkennen, vroeg of laat
En onderweg de mooie dingen aan te wijzen
Een doodsimpele ingeving misschien
Maar hoe dan ook de man voelt zich herboren
Hij mag haar Callas laten horen en Da Vinci
En De Niro laten zien
Door hem kent ze straks Rome en New York
Hij is erbij als zij haar tanden zet
In Shakespeare en Van Dobbe’s kalfskroket
Op haar nog onbekende levensreizen
Is zijn meisje dan, zo hoopt hij, zo veel meer in staat
De liefde te herkennen, vroeg of laat
En onderweg de mooie dingen aan te wijzen
Hij weet ook best, er komt vanzelf een dag
Dan mag hij zich niet meer met haar bemoeien
Toch zal ze hem nooit veel ontgroeien
Omdat ze wist van Oesters, Brel en Bach
De man verheugd zich nu al op de keer
Dat zij iets prachtigs meebrengt en niet hij
Dan krijgt hij er een nieuwe wereld bij
En als íe gaat vergeten en vergrijzen
Zullen ze nog heel vaak samen, zo uit wandelen gaan
Om het klein verbond te laten voortbestaan
Door onderweg de mooie dingen aan te wijzen
Fijne jaarwisseling beste kijkers, lezers! De mooie dingen is een prachtige liedtekst van Jurrian van Dongen, de studietekeningen van een kat zijn van David Claerbout. Ze waren te zien in de Pont, dit jaar.
1 opmerking:
I like the sketchwork!
Een reactie posten