Begoocheling.
Zo wit was nooit de sneeuw vorheen
en zwart mijn auto
en 't ronken van de motor zo sonoor
Zo blank was nooit de hand van een geliefde
en donker hare haren
en hare stem ijlstemmig als de lucht
Als nu de sneeuw lag als een vacht
over mijn koude schouders
dan was de witheid van de sneeuw gewis niet wit
niet zwart de zwartheid van mijn auto
die niet mijn auto is
Gedicht Gaston Burssens
1 opmerking:
That's a rather unusual looking chapel.
Een reactie posten