Pieter Tops schrijft over de Vogeltjesbuurt en de Visserijbuurt. Hij doet dat prettig. Lees maar eens mee: "Kenmerkend voor de buurt is dat alles er altijd twee kanten heeft. Bewoners zorgen voor elkaar én er is roddel en ruzie. Er is sociale cohesie én criminaliteit. De buurt is een zorgnetwerk én een gevangenis. Er is ondernemingszin én lijdelijkheid." Was ik Gerard Vrenken - onze raadsgriffier - of Theo Weterings - onze burgemeester - dan kocht ik 100 van deze boeken en zou die cadeau doen aan gemeenteraad en ambtelijke top. Het is een leerzaam boek. Niet in de laatste plaats vanwege de kritische noot over het overheidsbeleid. "Van strenge barmachtigheid in de jaren veertig en vijftig (veel steden hadden hun eigen 'onmaatschappelijkheidsbeleid') via naïef-optimistische emancipatie in de jaren zestig en zeventig (met 'lof op de onaangepastheid') naar morele vrijblijvendheid en onverschilligheid in de jaren tachtig en negentig (waarin iedereen 'gewoon zichzelf ' moest kunnen zijn, ook de bewoners van volksbuurten). Vanaf het begin van deze eeuw is daar een onsamenhangende mengeling van nieuwe stevigheid en sociaal investeren overheen gekomen."
De auteur baseert het boek op 44 interviews die hij zelf afnam, interviews van anderen en héél veel factfinding en research. Ik vond het schokkend om te lezen hoe jonge kinderen tot ver in de jaren zeventig al werden geselecteerd als ze naar school gingen. Zo'n negen van de tien kinderen gaan daarna verder in beroepsonderwijs of vmbo, maar één naar een hogere opleiding. ...Als de kinderen tenminste verder leren.
1 opmerking:
Local history like that can be quite enlightening.
Een reactie posten