Weet
je wat raar is
en ook
fijn?
Om in
een heel
oud
huis te zijn.
Met
plekjes die
nog
niemand kent
en
waar jijzelf
de
baas van bent.
Boven
een ladder
zie je
dan
ineens
een luik
dat
open kan.
Daar
is de zolder,
je
bent vlak
onder
de pannen
van
het dak.
En op
die zolder
is
geruis:
geritsel
van
het
oude huis.
Daar
zijn die dikke
balken
daar
kunnen
die
praten
met elkaar?
Dat
maakt je toch
een
beetje bang,
je
klimt de trap af
naar
de gang.
Je
weet niet goed meer
waar
je bent:
daar
is een deur
die je
niet kent.
Je
doet hem open
en
weer dicht.
en
staat ineens
in ’t
volle licht:
gewoon
de woon-
kamer
is dit,
waar
vader zit
en
moeder zit.
…
Veel
oude huizen
hebben
pech:
die
moeten stuk
die
moeten weg.
Daar
komt een snelweg
of
metro –
die
oude huizen
spijt
het zo.
Gedicht
Oude huizen
Willem
Wilmink
Liefhebbers wijs ik graag op @TilburgThrowback op Instagram. Daar staan spijtige huizen en gebouwen. Met een shout out naar Cees de Sloper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten