Buurvrouw

Elke weegschaal legde ’t loodje,

waarop jij je had gewogen

in je imposante blootje

en dan tóch die meisjesogen.

Ik werd haast verliefd op jou,

ik vond jou zo’n enig mens,

buurvrouw

van over de grens.

 

Jij mocht naar geheimen vragen

zonder dat ik me ging schamen

en we hebben in die dagen

heel wat afgelachen samen.

Dat het zo niet blijven zou,

ach, dat wist toch geen mens,

buurvrouw

van over de grens?

 

Ik kan niet meer met je praten,

alles is nu zo beladen:

als ik zeg wat ik moet haten,

zul je mij misschien verraden.

Overal is kwade trouw,

alles heeft nu zijn tendens,

buurvrouw,

van over de grens.

 

Gedicht Buurvrouw van Willem Wilmink 

Atelierfoto Carré