Uiteindelijk sta ik 35 minuten te wachten. Zonder me te vervelen, want deze situatie werkt verbindend. En stimulerend voor Tilburgse humor. Ik heb met genoegen en een glimlach staan te luisteren.
Vraagt een bezoeker aan een bekende: "Hèdde gij een half verreke besteld?"
<geluid van hakken in de keuken> "Daor gao weer een hond..."
Is de kok in slaop gevallen? Der komt niks uit dè luik...
<bezoeker wordt gebeld op zijn mobiel, neemt op en sluit af> "Hahaha... ze hebben mij al als vermist opgegeven..."
Pas nu ik de foto nog eens goed bekijk, zie ik dat er een bezoeker een tas heeft meegenomen met de toepasselijke tekst Has no deadline. Pure poëzie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten