In de van Goghstraat herinnert niets aan van Gogh, de Aa of Weerijs biedt een aanblik van veel meer stenen dan water en de Acaciastraat is bepaald niet bloemrijk. Maar in die straat woont een vrolijke dame. Die denkt What the f**k, ik fiets gewoon de hele dag met bloemen die vrolijk maken. Dat hebben we nodig als het weer in deze maand sombert. Deze dame verstaat de kunst van leven. Ze geeft er uiting aan met een gedicht van Martin Bril. Duidelijk zichtbaar… voor ieder die het wil zien.
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten