Je eigen dood, je hebt er geen kijk op

Ik zou wel aan mijn doodsbed willen staan
te zijnertijd.
Dat ik zeggen kan, of vaststellen:
hora est, de dood is ingetreden,
zoals ik soms vaststel dat ik leef.

Je eigen dood, je hebt er geen kijk op.

Een scherf licht
verdeelt je gezicht.
Dat is de Transfiguratie.

Het is niet wat ik bedoel.

Ik bedoel dat je, als je dood gaat,
net als bij de anderen,
er zelf bij bent.
Per slot, het gaat om jou.

Misschien dat iemand nog wat zegt
dat je onthouden wilt,

Of dat er iemand lacht.
Dat je dat hoort.

Dat je naar huis gaat en
dat je het voorbijloopt.

Gedicht Hora est. Uit: 't komt allemaal goed, Gerrit Krol