Et hee mar efkes gesneut. Maar het blijft wel allemaal
liggen. In het woordenboek van de Tilburgse Taol is een deel van een gedicht aangehaald
van Piet Heerkens uit 1941:
Niks as èès èn
sneuw
De wereld sneuwt weer onder,
ze wordt weer rein en fijn,
de wereld wordt weer 'n wonder
en kan nie schoonder zijn.
Nooit is er de wereld fijnder
as onder de sneuw meschien
wanneer we in al de kender
weer nuuwe Sneuwitjes zien.
Zelfs wat lelijk is krijgt in de sneeuw en
het ijs soms iets aantrekkelijks. Neem nou de blokkige cementfontein in de
Zomerstraat, die is nu helemaal bevroren. In de minuut dat ik er stond, maakten
vier voorbijgangers er een foto! Óp aaw èès vriest et gaaw.
1 opmerking:
Leuke foto!
Een reactie posten