het lijkt een te volbrengen taak,
maar weken, maanden verstrijken vaak
zonder dat de Muze een kus geeft.
Toch ligt poëzie overal op straat
zegt men, en het is waar.
IJverig bukken dus, oprapen,
het lijkt wel iets, maar de kus blijft uit.
Dan opeens komt daar
bijvoorbeeld door een gloeiend hete bouwput
een bruingebrande engel
op een gemeniede balk aanzweven.
Hij lacht naar de zon,
zweet stroomt uit zijn donkere oksels,
er is geen kus meer nodig.
1 opmerking:
Nicely faded.
Een reactie posten