Als allereerste door een nieuwe laag sneeuw rijden. Dat heeft wel iets. De gladheid ontstaat daarna pas. Wie als eerste bij het station is, krijgt een mooi schouwspel te zien. Het wegschuiven van de sneeuw en strooien van zout. De kolossale vrachtwagen zie ik heel soepel enkele rondjes draaien over de Spoorlaan en de ophaal/wegbrengstrook voor het station. En daarna neemt de chauffeur achterwaarts een hele laan van de standplaats van de bussen. De logica ontgaat me en juist dat maakt een getrainde en joyeuze indruk, alsof je kijkt naar een ballet. Ik heb met plezier staan kijken in de sneeuw. Voornaam werk, noemt mijn moeder het schuiven en strooien. Zo is het. 
Paal 12 today
1 maand geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten