"Een poosje geleden werd mij gevraagd waarom ik zo hartstochtelijk van auto’s houd? Het is tenslotte toch maar een harteloos ding, een gebruiksvoorwerp? Het kan geen gevoel over brengen, geen emoties uiten, niet met je communiceren en heeft al helemaal geen karakter. Toch? Nou, daar ben ik het dus niet mee eens. Het begint al met hoe de auto eruit ziet. De ene auto kijkt je aan alsof ze je wil knuffelen (schattig, de Fiat 500 bijvoorbeeld) en een andere vierwieler loert je aan alsof hij je wil verslinden (agressief, de Dodge Viper bijvoorbeeld). Er bestaat ook onderscheid tussen vrouwen- en mannenauto’s, de ene auto is echt een ‘hij’ terwijl de andere auto echt een ‘zij’ is. Iets wat op zich al behoorlijk wat emotie op kan roepen...Auto’s kunnen ook zeker met je communiceren. Sommige auto’s lijken stilstaand al te roepen: ‘Raak me aan!’ of ‘Neem me mee uit rijden!’. En als je plaatsneemt op de bestuurdersstoel en het stuur met je handen beroerd de auto vervolgens start en het gas intrapt, voel je dat de auto met je communiceert."
1 opmerking:
Dan hebben broer en zus toch iets gemeen. :)
Een reactie posten