Met mijn dochter Xandry wissel ik zeer korte verhalen uit. Over de coronatijd. Zij geeft les en schrijft stijlvol. Een van haar observaties.
"We spelen levend stratego. Niet in het bos met een rode en blauwe vlag. Maar op straat, in de bus, in het klaslokaal. We bakenen terrein af, we verdedigen onszelf en werken samen. Maar de vijand besluipt ons ongemerkt. Ik krijg een doktersbriefje doorgestuurd van een cursist, "de patiënt mag het huis niet verlaten". Een collega stuurt zijn testresultaten door. "Coronavirus Covid-19 PCR - aanwezig." We spelen verwoed verder, maar we worden omsingeld."
1 opmerking:
Google translate messed up this one badly.
Een reactie posten