Een leven lang verbaasd

Deze foto van voetstappen is gemaakt bij de Kapel Onze Lieve Vrouwe ter Nood. Ik zocht voor vandaag een foto waar je je over kunt verwonderen. Omdat ik in de Volkskrant een vraaggesprek las met Wim Hofman. Een leven lang verbaasd, is de mooie titel in de krant. In de hiel van enkele voetstappen kan je gezichten zien. 

Als je deelt wat mooi is, vermenigvuldigt zich het plezier, het geluk. En dus post ik nogal eens een gedicht. Uit puur enthousiasme. Dat deed ik ook bij een foto van de universiteit met mooie wolken. Het gedicht eindigt met 'onbegrensd inzicht'. Een gedicht van Wim Hofman. Onbegrensd inzicht, dat past bij de universiteit, dacht ik. Wim Hofman stuurde mij een mail. En zodoende correspondeerden we kort. 

"De eerste maal dat ik echt in Tilburg kwam was in 1949. Riet en Toos  Dubach, dochters van kolenboer Dubach  uit Valkenswaard (ik logeerde daar tijdens de zomervakantie, ik woonde in Vlissingen) namen  me mee naar de dierentuin van Tilburg. De dierentuin bevond zich in een dennenbos met zand. Het eerste waren kleurige papegaaien. Ik zag daar ook mijn eerste echte olifant. Volgens mij stond de dierentuin daar waar nu de universiteit is." 

Wim Hofman vond Sjef Donders de beste Tilburger die hij gekend heeft: "Hij heeft me sterk aangemoedigd te schrijven en te schilderen enz." 

Naar aanleiding van de 80e verjaardag van Wim Hofman verscheen een bloemlezing uit zijn poëzie: Er is altijd wel iemand. Verschenen bij Rainbow. Aanrader om aan te schaffen. Ook verscheen "In de sneeuw geboren" ter gelegenheid van de Week van het Zeeuwse boek. 

Het slot van het vraaggesprek met de Volkskrant: "Je hebt veel ontevreden mensen in deze tijd, dat vind ik heel jammer. Ze maken zichzelf ontevreden over iets als zo'n mondmaskertje. In plaats van gewoon te denken: nou ja, dat moet. Of: raar, zo'n ding. Misschien ook leuk. Je kunt altijd ontevreden zijn en dat gevoel aanzwengelen en verhevigen. Dan ben je dus nooit gelukkig. Je kunt beter zorgen dat je een soort gelijkmoedigheid bereikt."